Historische ontwikkeling van de betrekkingen tussen verovering en Algerije

2022-12-08 14:15:00

Ahmet Faruk Asa schreef voor The Independent Turkish

Vredesbesprekingen tussen Palestijnse groepen zijn al sinds eind jaren 90 aan de gang.

Deze bijeenkomsten worden gehouden onder auspiciën van verschillende landen, afhankelijk van de ontwikkeling van de gebeurtenissen en de conjunctuur.

Egypte, Saoedi-Arabië, Qatar, Algerije zijn slechts enkele van deze landen.

Gastheer van onderhandelingen bevordert de dialoog tussen de landen en groepen waar de bijeenkomst plaatsvindt.

Het geeft ook strategische rollen aan gastlanden in de Palestijnse zaak.

Verzoeningsonderhandelingen uitgevoerd in onderling pragmatische kaders kwamen na dit avontuur tot op de dag van vandaag.

De laatste halte van de vredesbesprekingen was Algerije. Onder leiding van de Algerijnse president Abdulmajid Tebbou ondertekenden 14 groepen, waaronder Hamas en Fatah, de “Verklaring van Algerije” tijdens een ceremonie in het Congrespaleis.

Tijdens de ceremonie benadrukte Tebbun de “Palestijnse Onafhankelijkheidsverklaring” die Yasser Arafat 34 jaar geleden in dit land voorlas.

Het is niet bekend of de laatste verzoeningsbijeenkomst het bestaande conflict tussen de groepen zal oplossen of dat iets dergelijks zich zal herhalen; Tebbou’s nadruk bracht echter een belangrijk moment terug dat ons herinnert aan de historische rol van Algerije in de Palestijnse zaak.

De dialoog tussen Algerijnse en Palestijnse groeperingen is gaande sinds de jaren zestig, toen Algerije volledig onafhankelijk werd.

De inspanningen van de Palestijnen, die op eigen initiatief de strijd tussen Israël en de Arabische staten wilden voortzetten, hebben de onderlinge betrekkingen in de loop van de tijd versterkt.

De “Conquest”-beweging die onlangs het podium betrad in Algerije’s strijd voor onafhankelijkheid 20Tot de jaren 2000 was hij de hoofdrolspeler in de dialoog tussen Palestina en Algerije. In deze context zal een nadere blik op de historische ontwikkeling van de betrekkingen tussen Fatah en Algerije licht werpen op het gastland van Algerije voor vredesbesprekingen en zijn historische rol in Palestina.

Fath opent haar eerste kantoor in de hoofdstad van Algerije

Algerije verklaarde zich in 1962 onafhankelijk. Yasser Arafat was daar officieel net als andere staatshoofden.

Het duurde niet lang of het eerste kantoor van de Fatah-organisatie werd geopend in de hoofdstad van Algerije. Fatah was toen nog niet zo bekend, dus werd dit bureau het “Palestine Bureau” genoemd.

De eerste vertegenwoordiger van deze regering was de oudere broer van Yasir Arafat, Jamal (Abu Rauf). Later nam Abu Jihad deze functie om veiligheidsredenen over.

Houari Boumediene, sinds 1963 minister van Defensie, bemiddelde in dit proces. Deze bemiddeling leidde ertoe dat Arafat de soldaten van Boumediene trainde. Als resultaat van sterke betrekkingen bleef Algerije Palestijnse groepen steunen via Syrië.

Een fysieke aanwezigheid in Algerije bracht Fatah er ook toe zijn diplomatieke netwerk uit te breiden. Bij deze gelegenheid ontmoette Abu Jihad Che Guevara. Yasir Arafat en zijn vrienden, die op uitnodiging van China onmiddellijk naar Peking verhuisden, verbeterden hun betrekkingen met de Chinese regering en waardeerden de strijd tegen Israël. In een tijd waarin de betrekkingen met de USSR verzwakten, werd het bestaan ​​van Fatah beschouwd als een nieuw “revolutionair blok” en een “diplomatieke doorbraak” voor China.

In 1964 brachten Israëlische pogingen om de rivier de Jordaan te veranderen het Fatah-team ertoe om opnieuw contact te maken met Algerije. Omdat Arafat de strijd tegen Israël wilde versnellen.

De zesdaagse oorlogen beïnvloedden zowel de strategieën van Fatah om de Palestijnse strijd voort te zetten als de betrekkingen van zijn kaders met de Arabische staten. Fatah-kaders, die nu op eigen initiatief wilden vechten, zetten in dit verband hun diplomatieke initiatieven voort.

De Arabische conferenties, die direct na de 6-daagse oorlog begonnen, waren een initiatief dat de staten bij elkaar bracht om de verliezen in deze oorlog te boven te komen; maar deze conferenties zijn opgelost pad In de veronderstelling dat de voorgestelde plannen tegen de Palestijnen zouden zijn, heeft Algerije deze conferenties van tijd tot tijd geboycot.

Tijdens de lopende Arabische topontmoetingen begonnen Arafat en de Palestijnse organisaties onder zijn leiding hun invloed te voelen en steun te krijgen van de Arabische staten.

Hoewel de PLO toppen bijwoonde die waren aangesloten bij de Arabische Liga, had ze nu stemrecht. In Rabat, de 5e van deze toppen, werd de steun voor de Fedai unaniem aanvaard. De betrekkingen tussen koning Hoessein en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie in Jordanië, een van de plaatsen waar de Fedayeen gestationeerd waren, begonnen na deze data gespannen te worden.

Vertaling“24 UUR”