2022-12-16 09:00:00
De meeste leiders zijn managers, geen visionairs. Elke samenleving en elk niveau van verantwoordelijkheid heeft dagelijkse opzichters nodig om de aan hen toevertrouwde organisaties te beheren.
Margaretha Thatcher (geb. 1925) en zijn gezin, II. in de Tweede Wereldoorlog Brittannië tijdens de oorlog Premier Winston ChurchillHij verzamelde zich rond de radio om naar hun gesprekken te luisteren.
In 1979 erfde Thatcher de voormalige imperiale macht in Groot-Brittannië en zag een omgeving van onderwerping waarin haar internationale belang werd verzwakt.
Hij bracht een frisse wind in zijn land met een buitenlands beleid en economische hervormingen gebaseerd op een evenwicht tussen moed en vooruitziendheid.
Alle zes leiders van de Tweede Dertigjarige Oorlog trokken hun eigen conclusies over wat de wereld op een dwaalspoor had gebracht.
Ze zijn ook moedig en ambitieus. politiek Ze beseften dat leiderschap onontbeerlijk was.
Historicus Andrew Roberts vertelt ons: ‘leiderschapHoewel het algemene concept ‘aangeboren goedheid’ betekent, is het feitelijk leiderschap. “Het is volledig moreel neutraal omdat het de mensheid van de klif kan duwen of naar zonnige hoogten kan tillen.” herinnert
Dit is een angstaanjagende vluchtige kracht. We moeten proberen het naar ethische doelen te sturen.
De meeste leiders zijn managers, geen visionairs. Elke samenleving en elk niveau van verantwoordelijkheid heeft dagelijkse opzichters nodig om de aan hen toevertrouwde organisaties te beheren.
Maar in tijden van crisis – oorlogen, snelle technologische veranderingen, scherpe economische desintegratie of ideologische omwentelingen – kan statische heerschappij de gevaarlijkste route zijn.
Dit is wanneer transformationele leiders opduiken in gelukkige samenlevingen. Het verschil tussen hen kan worden onderverdeeld in twee ideaaltypes: staatsman en profeet.
Progressieve staatslieden begrijpen dat ze twee hoofdverantwoordelijkheden hebben.
De eerste is om hun samenleving te beschermen door te controleren, niet door toe te geven aan de omstandigheden.
Terwijl ze verandering en vooruitgang omarmen, zorgen deze leiders ervoor dat hun gemeenschappen een basiskennis hebben van hun eigen kenmerken door de ontwikkeling die ze in deze gemeenschappen bevorderen.
De tweede taak is het zorgvuldig ontwikkelen van een visie, waarbij de indruk wordt gewekt dat deze beperkingen heeft.
Deze leiders zijn niet alleen verantwoordelijk voor de beste resultaten, maar ook voor de slechtste resultaten.
Ze zijn zich bewust van de vele grote verwachtingen die vaak mislukken en de vele goede bedoelingen die niet zijn uitgekomen.
Ze weten ook dat egoïsme, honger naar macht en geweld onveranderlijke en koppige menselijke eigenschappen zijn.
In deze definitie van leiderschap hebben staatslieden de neiging op hun hoede te zijn voor de mogelijkheid dat zelfs de best uitgewerkte plannen mislukken of dat de meest welsprekende formulering bijbedoelingen verbergt.
Ze staan sceptisch tegenover degenen die de politiek belichamen, omdat de geschiedenis ons leert dat de kwetsbaarheid van structuren grotendeels afhankelijk is van individuen.
*De standpunten in dit artikel zijn die van de auteur en weerspiegelen mogelijk niet het redactionele beleid van Independent Turkish.
Turkse Onafhankelijk van Asasmedia
Vertaling“24 UUR”
