Toevluchtsoord in Duitsland: sinds het uitbreken van de oorlog hebben een miljoen Oekraïners zich gevestigd
Het is lunchtijd bij Albina Okulova thuis. De 51-jarige Oekraïner vluchtte vlak na de Russische invasie uit Kiev. Ze kwam naar Potsdam in Duitsland, met haar moeder Liudmyla en dochter Kseniia.
Het vertrouwen keert terug
Albina’s zoon Danylo is ook in Potsdam. Sinds 2020 woont en studeert hij hier.
Ondanks dat ze haar land moet verlaten, is Albina opgelucht dat ze nu herenigd is met haar familie. En ook dankbaar dat ik in vrede in Duitsland kan leven.
“Toen ik hier kwam”, zegt Albina. “Ik had maar één sportpak om aan te trekken en €200 op zak. Nu heb ik er vertrouwen in, mijn dochter gaat weer naar school en ik studeer ook, dus ik mag weer werken.”
Het is niet de eerste keer dat Albina opnieuw moet beginnen. Tot 2015 woonde en werkte ze als arts op de Krim. Na de Russische annexatie vluchtte ze naar Kiev.
Haar 15-jarige dochter gaat nu naar een zogenaamde “welkomstklas” in Potsdam. Maar ze zegt dat ze haar school en vrienden in Kiev mist.
“Ik maak nieuwe vrienden”, zegt haar dochter Kseniia. “Ja, het is moeilijk, want ik zit in een nieuwe situatie, in een nieuw land… het is moeilijk, maar ik kan het!”
Albina rijdt naar een overheidskantoor in Potsdam, waar ze zich moet aanmelden voor Duitse lessen. Ze wil zo snel mogelijk de taal leren om weer als arts aan de slag te kunnen. Het is moeilijk omdat de bureaucratie veel tijd kost – iets waar de meeste Oekraïners in Duitsland mee worstelen, zegt ze.
“Het houdt me eindeloos bezig, dus ik kan geen rust vinden”, zegt ze. “Omdat ik constant wat papierwerk moet doen, zoals een document dat verloopt of iets anders aan het einde van het jaar. Ik heb geen rust om mezelf te wijden aan het leren van Duits en het opvoeden van mijn dochter.”
Huisvesting slechts een van de vele problemen
Meer dan een miljoen Oekraïners zijn sinds het begin van de oorlog als vluchteling naar Duitsland gekomen. En hoewel de overheidssteun inmiddels beter werkt, zijn er nog grote uitdagingen. Het grootste probleem is een tekort aan woningen, vooral in grote steden als Berlijn.
Maar er zijn nog veel meer problemen, aldus de organisatie Vitsche – een in Berlijn gevestigde vereniging die onder meer hulp biedt aan Oekraïense vluchtelingen.
“Het is vergelijkbaar als het gaat om het vinden van een baan, en school- en kinderdagverblijven”, zegt Vitsche-woordvoerder Krista-Mariya Läbe. “Als er geen opvangplekken zijn, dan kunnen de moeders bijvoorbeeld niet naar de inburgeringscursussen of de taalcursussen. En dan is het natuurlijk moeilijk om daarna nog een baan te vinden, want je hebt de Duitse taal in veel gebieden.”
Om het huisvestingsprobleem aan te pakken, zetten lokale autoriteiten containers neer, als tijdelijke huisvesting voor vluchtelingen. In een ervan woont Liudmyla, de moeder van Albina.
Maar de 71-jarige klaagt niet. Hoewel ze zich zorgen maakt over en haar familie in Oekraïne mist, is ze blij dat ze een dak boven haar hoofd heeft in Duitsland en dankbaar dat ze op een veilige plek herenigd is met haar familie.
