Waar zijn de Palestijnen in de Israëlische protesten? – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws

01-04-2023 09:00:00

Palestijnen die in Israël wonen, denken dat deze protesten hun situatie niet zullen veranderen

Israël Het is beschreven als de meest radicale regering in de geschiedenis. Benjamin Netanyahu In een artikel dat ik hier schreef nadat het was geïnstalleerd “conflictregering” Ik heb dit geschreven.

Ik had niet verwacht dat de gebeurtenissen het niveau van interne spanning zouden bereiken dat wordt veroorzaakt door de betrokkenheid van figuren buiten de traditionele orde, samen met wijdverspreide kritiek op deze regering door vrienden van Israël over de hele wereld.

Israëlische nederzettingenuitbreidingsbeleid en leger PalestinaWe hebben eerder kritiek gehoord van de Verenigde Staten en Europa vanwege hun excessen in militaire operaties tegen de Verenigde Staten.

Maar nu is het zover gekomen dat het zich bemoeit met de interne beslissingen van de Israëlische regering door westerse regeringen.

Bijvoorbeeld Verenigde Staten van Amerika Jurisdictie aangeboden door de Israëlische regering. ‘hervorming’ eiste dat de wetten werden gewijzigd.

In deze context zei een van Netanyahu’s ministers tegen Biden: “We zijn niet zomaar een ster op de Amerikaanse vlag” gereageerd.

Ook westerse overheden. “Er bestaat niet zoiets als het Palestijnse volk” uitleg (voorheen dit “ontdekking” De minister beschreef de woorden van Smotrich als onverantwoordelijk.

Deze externe reacties, die kritiek uitten op Netanyahu en zijn ministers, versterkten de protesten van de Israëlische oppositie en verdiepten de interne verdeeldheid.

De Israëlische president Isaac Herzog zei dat dit geschil Israël op de rand van een burgeroorlog bracht. De woorden van Herzog zijn niet overdreven.

De diepe verdeeldheid in de Israëlische samenleving ging inderdaad verder dan de traditionele verdeeldheid tussen religieus en seculier, Asjkenazisch en Sefardische joden, of rechts en links. Verdeling is nu een debat geworden over de identiteit van de staat.

Is Israël een door de wet bestuurde staat of een dictatoriale staat die wetsovertreders toestaat de wet te veranderen en de rechterlijke macht onder druk zet om in haar eigen belang te handelen en voorkomt dat de rechtbanken hen vervolgen?

Het feit dat sommigen van degenen die deze wetten overtreden nu ministersposities bekleden in de regering-Netanyahu, maakt de kloof alleen maar groter.

Ze zijn eerder beschuldigd van corruptie (zoals in het geval van Netanyahu zelf en minister van Binnenlandse Zaken Aryeh Deri) of van het bevorderen van racisme en terrorisme (het steunen van de moord op voormalig premier Yitzhak Rabin en ook het deelnemen aan de strafzaak). Ze werden onderzocht en veroordeeld door de gerechtelijke autoriteiten voor verschillende misdaden en schendingen, zoals het voorbeeld van Itamar Ben-Gvir, die de terrorist steunde die de gelovigen bij de Ibrahimi-moskee afslachtte.

Maar de moed van de Israëlische demonstranten om zich te verzetten tegen de pogingen van Netanyahu en extremistische leden van zijn regering om het gezag van de rechterlijke macht te ondermijnen, was om de rechten van de Joodse gemeenschap in Israël te verdedigen en van Israël het enige land in het Midden-Oosten te maken. “democratische oase” Het gaat niet verder dan het beschermen van het imago dat het als bedrijf probeert te presenteren.

Na de recente gebeurtenissen is dit beeld echter verslechterd. Veel bondgenoten van Israël hebben kritiek geuit op Netanyahu en de plannen van zijn regering om de bevoegdheden van de rechterlijke macht in te perken en zich te bemoeien met de benoeming van rechters.

De regering van president Joe Biden stond tegenover de critici. Tegelijkertijd maakten de beslissingen van Israël veel Joden die in westerse landen woonden boos, die wisten dat dergelijke acties de betrekkingen van Israël met de landen waarin ze woonden negatief zouden beïnvloeden.

De regeringen van deze landen aarzelen om hun ambtenaren straffeloos te verdedigen voor dergelijke illegale handelingen.

In deze context was bijvoorbeeld de omvang van de demonstraties die door Britse Joden werden georganiseerd tijdens Netanyahu’s laatste bezoek aan Londen, waarbij de Britse regering werd opgeroepen om Netanyahu onder druk te zetten om zijn beslissingen terug te draaien, opvallend.

Met andere woorden; Kritiek op Netanyahu en de extremisten in zijn regering bleef beperkt tot de inspanningen van demonstranten om de rechten van Joden in Israël te verdedigen.

Ze zien zelden de misdaden van de huidige regering tegen Palestijnen, of het nu in Palestijnse steden en kampen is, in de Gazastrook, of meer recentelijk in de Huwwara-nederzetting, zoals eerdere regeringen hebben gedaan.

In Israël zijn er alleen maar zwakke stemmen die de aanval op de bewoners van de Huwwara-nederzetting en het in brand steken van de huizen van de kolonisten die door de Israëlische veiligheidstroepen worden beschermd, veroordelen.

De internationale kritiek op wat er in deze stad is gebeurd en de eisen dat de daders worden vervolgd, zijn echter toegenomen.

De door Israëlische Joden geëiste schaal van gerechtigheid is beperkt tot het werken voor hun rechten.

Het respecteert noch de rechten en belangen van Palestijnen, noch de rechten van Palestijns-Israëlische burgers, die een vijfde van de bevolking uitmaken.

Deze personen zijn verantwoordelijk voor het uitbreiden van nederzettingen, het slopen van huizen en het tot tweederangsburgers maken van Palestijnen die in Israël wonen. “Joodse nationale staat” Ze willen dat een Israëlische rechtbank hen discrimineert, of het nu om een ​​wetgevende beslissing gaat.

Vertaling“24 UUR”