Het is tijd om BASF’s erfenis van vervuiling aan te pakken en een einde te maken aan de lastenverschuiving

Chemiegigant BASF heeft een aloude traditie van het dreigen met een economische catastrofe telkens wanneer de industrie wordt geconfronteerd met regelgevende maatregelen om de handel in giftige stoffen in toom te houden.

Maar de echte catastrofe is hoe het bedrijf een enorme last oplegt – materieel, moreel en financieel – over het hele continent, van zijn giftige “voor altijd chemicaliën” en gevaarlijke pesticiden tot zijn bijdrage aan klimaatverandering.

Als ‘s werelds grootste producent van chemicaliën heeft BASF een groot aandeel in de uitkomst van voorgestelde hervormingen van de EU-regelgeving voor chemicaliën, onderdeel van de vlaggenschip Europese Green Deal.

Een recent profiel van Corporate Europe Observatory onthult echter de retoriek van BASF over de zogenaamde “last” van de nieuwe regelgeving waarmee het te maken zou krijgen.

De erfenis van vervuiling plaagt de industriële reus

BASF zegt dat de door de EU voorgestelde hervorming van de regelgeving voor chemicaliën “een groot vraagteken plaatst bij de toekomst van chemicaliën in Europa” en een factor is in de “kostenbesparingen” in Europa.

En politici in Berlijn en Brussel hebben traditioneel aandacht besteed aan de beladen berichten van BASF en andere spelers in de chemische industrie.

Maar hoe zit het met de belasting van de samenleving door hun giftige producten en hun erfenis van vervuiling?

Het is bijvoorbeeld bekend dat de vlaggenschiplocatie van BASF in Ludwigshafen PFAS produceert, en het bedrijf heeft 11 van dergelijke chemicaliën in zijn portfolio. PFAS worden ook wel “forever chemicals” genoemd vanwege hun persistentie in het milieu.

De totale gezondheidsgerelateerde kosten voor blootstelling aan alle PFAS in heel Europa worden geschat op € 52-84 miljard per jaar, met waarschijnlijk leverschade, verminderde vruchtbaarheid en kanker.

Een “aannemelijk” cijfer voor de Europese milieuschoonmaakkosten is € 10-20 miljard. En dat komt bovenop de niet-kwantificeerbare schade en het veroorzaakte leed.

Het wordt tijd dat Brussel grip krijgt op de crises

Hoewel de publieke last van deze enorme gezondheids- en milieukosten van PFAS niet expliciet op iemands balans verschijnt, zijn de kosten reëel.

En ze zijn zelfs nog hoger als rekening wordt gehouden met de kosten van het produceren en gebruiken van andere gevaarlijke chemicaliën en pesticiden.

Het is dus hoog tijd dat de EU de regelgeving herzien om te voorkomen dat deze publieke lasten zich verder opstapelen.

Toch behoort BASF naar verluidt tot een aantal Duitse lobby’s voor chemicaliën en plastics die erop aandringen het plan op EU-niveau om hele klassen PFAS-chemicaliën te verbieden, te ondermijnen.

En ons rapport laat zien hoe een coalitie van industrie en centrumrechtse politici erin is geslaagd de broodnodige hervorming van de REACH-verordening inzake chemicaliën van de EU uit te stellen.

De aandeelhouders van BASF kwamen donderdag in Mannheim bijeen en kenden zichzelf miljarden aan dividenduitkeringen toe. Het is nu de hoogste tijd voor EU-politici om verder te kijken dan de retoriek van BASF en grip te krijgen op de gifstoffen en klimaatcrises.

Een van de BASF-sites verbruikt alleen al meer gas dan Denemarken

We zijn hier eerder geweest. Toen de EU enkele decennia geleden aan de oorspronkelijke REACH-verordening werkte, vreesde de chemische industrie dat het voorstel “Europa zou de-industrialiseren”.

Ze stonden toen aan de verkeerde kant van de geschiedenis en sindsdien is er weinig veranderd.

De enorme belasting van BASF voor Europa blijkt ook uit de enorme klimaatvoetafdruk van het bedrijf. Alleen al de vestiging van BASF in Ludwigshafen verbruikt meer aardgas dan heel Denemarken.

BASF blijft verknocht aan fossiel gas, onder meer via waterstof en gefrackt gas uit de VS, en blijft actief lobbyen om haar gasbelangen te beschermen. De aanpak sluit zichzelf op in tientallen jaren van toekomstig gebruik van fossiele brandstoffen.

Dat laat het publiek opnieuw de last dragen van BASF’s winstgedreven verbruik van fossiele brandstoffen in de vorm van haar bijdrage aan de klimaatcrisis.

De economische verliezen alleen al in Europa als gevolg van de klimaatcrisis zijn berekend op ongeveer 145 miljard euro voor het afgelopen decennium.

We betalen voor de lastenverschuiving van BASF en we hebben bijna geen tijd meer om dat op te lossen

Terwijl BASF in 2022 een omzet boekte van meer dan 80 miljard euro, worden andere kosten doorberekend aan haar werknemers en EU-burgers. plannen

Vorig jaar keerde het een vergelijkbaar dividend uit, wat ongetwijfeld in de smaak viel bij de rijke institutionele investeerders van BASF, zoals BlackRock, berucht om zijn investeringen in fossiele brandstoffen en ontbossing, en Goldman Sachs.

En hoewel ChemSec kritiek heeft geuit op BASF omdat het niet met voldoende snelheid of inzet overstapt op veiligere chemicaliën, eisen BASF en de bredere chemische industrie dat de overheid de last op zich neemt voor het financieren van onderzoek naar de ontwikkeling van veiligere chemische producten.

Gezien in de context van de agressieve belastingplanningstrategieën van BASF, die ertoe leidden dat ze in de periode 2010-2014 een belastingbijdrage ter waarde van € 923 miljoen ontweken, is de lastenverschuiving van BASF echt schandalig.

BASF en zijn bondgenoten uit de industrie willen vertragingen en achterpoortjes in aankomende regelgeving om hen te helpen de economische, sociale en ecologische lasten elders te verschuiven om hun inkomsten te beschermen.

In februari onthulde BASF zijn oefening, terwijl het tijdens de AVA van deze week nog eens genereuze € 3 miljard uitdeelde om 2600 banen te schrappen als onderdeel van een kostenbesparend dividend aan aandeelhouders.

Maar de regelgeving houdt de omvang van de gifstoffen- en klimaatcrises niet bij.

Besluitvormers in de EU en de lidstaten moeten beseffen welke last bedrijven als BASF op de samenleving in Europa en de rest van de wereld leggen, en het eens worden over robuuste nieuwe regels om de industrie in het gareel te krijgen en volledig te betalen.

Vicky Cann is onderzoeker bij Corporate Europe Observatory, een onderzoeks- en campagnegroep zonder winstoogmerk die de effecten van bedrijfslobby op de EU-beleidsvorming wil blootleggen.

Bij Euronews geloven we dat alle meningen ertoe doen. Neem contact met ons op via [email protected] om pitches of inzendingen te sturen en deel te nemen aan het gesprek.