West Azerbaijan Chronicle: “Armeniërs schoten mijn grootvader dood met 8 kogels in 1918” – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws

Vandaag is het volgende programma in het kader van het project West Azerbaijan Chronicle uitgezonden.

Het “rapport” meldde dat de persoon die journalist Rufik Ismayilov interviewde aan de vooravond van de Nationale Persdag van 22 juli Allahyar Rahimov was, een voormalige journalist die werkte als adjunct-hoofdredacteur van de krant “Sovjet-Armenië”.

Hij sprak over de mediaorganisaties die in West-Azerbeidzjan waren opgericht en de activiteiten van deze kranten aan het begin van de vorige eeuw en tijdens de Sovjet-Unie: “Akıncı, wiens eerste nummer op 22 juli 1875 werd gepubliceerd, was de redacteur van de krant. Bekende journalist, pedagoog, intellectueel-democraat Hasan Bey Zardabi, “Het onderzoek van de krant. Hij bereikte de stad Yerevan en vele door Azerbeidzjanen bewoonde regio’s.”

A. Rahimov zei dat de intellectuelen van Jerevan, die in die tijd in Jerevan woonden en produceerden en voorop liepen in het literaire en culturele leven, hun eigen persbureau oprichtten en samenwerkten met “Akinchi”, dat wordt beschouwd als de eerste zwaluw . “Ireaanse intellectuelen van onze nationale pers hebben op verschillende tijdstippen hun eigen kranten en tijdschriften gepubliceerd. We kunnen de kranten “Lak-Lak”, “Burkhani Verkhet”, “Communist”, “Rich”, “Sovjet-Armenië” tellen. geweldige dingen gedaan.”

Volgens hem werden de intellectuelen die persorganen oprichtten in West-Azerbeidzjan en in kranten en tijdschriften in Jerevan werkten, geconfronteerd met voortdurende intimidatie, druk en bedreigingen door Armeniërs: “Armeniërs wilden geen hoog niveau van geletterdheid onder Azerbeidzjanen. Daarom persvertegenwoordigers werken in kranten en tijdschriften.” Intellectuele intellectuelen, waaronder de krant “Sovjet-Armenië”, werden het populairst onder de Azerbeidzjaanse media. Azerbeidzjaanse intellectuelen werkten in dit persorgaan, dat bekend staat om zijn nationale imago. Zelfs in deze periode bemoeide het Armeense chauvinisme zich met de activiteiten van kranten en Azerbeidzjaanse schrijvers en hen te discrimineren.”

Over de genocide en het deportatiebeleid van Armeniërs tegen Azerbeidzjanen gesproken, verklaarde A. Rahimov dat hij met zijn gezin in 1949 werd gedeporteerd en getuige was van de overbrenging van Azeri’s naar het district Zardab toen hij zeven jaar oud was. “Ik was daar. Hij werd geboren in Kıraçlı, dorp in het district Abaran. Alleen al op mijn grootvader werden acht kogels afgevuurd. Toen ik zeven jaar oud was, werd ik als gevolg van de samenwerking tussen Stalin en Mikoyan, zoals veel inwoners van West-Azerbeidzjan, uit mijn geboorteplaats Al-Obama gedeporteerd. Na een tijdje keerden we terug naar de regio Abaran. Deze keer verhuisden we naar het naburige dorp Babakishi. De Armeniërs veranderden de naam van dat dorp in Bujagan. Ik studeerde in dit dorp tot de achtste klas, daarna vervolgde ik mijn opleiding aan de school in Jerevan. Na terugkomst uit het leger ging ik naar het hoger onderwijs in Jerevan. Ik volgde een opleiding en werkte daarna voor de krant “Sovjet-Armenië”. Mijn activiteit in deze krant ging door tot de deportatie in 1988.”

A. Rahimov zei dat het element van thuisland en het concept van thuisland de Armeniërs vreemd zijn.

A. Rahimov beoordeelde het gevoerde beleid om terug te keren naar West-Azerbeidzjan en de stappen die in deze richting zijn genomen positief, en benadrukte dat Göyçe, Zengezur en Yerevan beschermd moeten worden: “Niemand kan de historische waarheid ontkennen. West-Azerbeidzjan is een oud Turks thuisland. Eerder of later “We moeten terugkeren naar het land. Historisch gezien hadden wij Turken de controle over deze geografie. We moeten dit historische feit herstellen. Ons thuisland is West-Azerbeidzjan.”

Opgemerkt moet worden dat het doel van het West Azerbaijan Chronicle-project is om de naam van onze historische landen te behouden en te promoten, en om meer te weten te komen over de deportatie van Azerbeidzjanen door Armeniërs en de plaatsnamen die in die regio’s bestaan. namen zijn uitgewist, talloze voorbeelden van ondergrondse en bovengrondse materiële cultuur – oude nederzettingen, necropolissen, terpen, kasteelruïnes, paleis en fortificatie, karavanserai, bruggen, grafkisten, kruisstenen, standbeelden van paarden en rammen, tempels, kerken, moskeeën, vuren Er zijn vuurhaarden ontstaan ​​en de feiten die bevestigen dat de regio een pure Oghuz-Turkse nederzetting is, worden bekendgemaakt aan de publieke opinie in de wereld.

Ook wat president Ilham Aliyev zei over West-Azerbeidzjan: “De kaart van het begin van de 20e eeuw laat eens te meer zien dat West-Azerbeidzjan het historische land van Azerbeidzjan is, de namen van steden en dorpen zijn van Azerbeidzjaanse oorsprong en we weten dit heel goed . Het feit dat hij op het grondgebied van Armenië woonde. Nu is de belangrijkste taak om de wereldgemeenschap over deze kwestie te informeren, “zei hij, en promoot, op basis van zijn eigen mening, de taken die zijn gespecificeerd in het door het Westen opgestelde terugkeerconcept Azerbeidzjaanse Gemeenschap.

Daarnaast is het bedoeld om licht te werpen op de gedachten van historici en onderzoekers over West-Azerbeidzjan, het levensverhaal van de gedeporteerde mensen.

Het programma werd op 17 juli om 19.30 uur uitgezonden op de Baku TV-uitzending en het YouTube-kanaal.

Bron:Rapport