Bedoeïenenbuschauffeur redt 30 mensen van waanzinnig bloedbad in Negev – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
Een psycholoog belt Yusif Ziadna elke dag om 16.00 uur. Elke avond zit hij op zijn balkon, drinkt koffie, rookt sigaretten en herhaalt in gedachten de ergste dingen die hij in zijn leven heeft gezien.
Voor Ziadna, een 47-jarige bedoeïenen-Israëliër die comfortabel leeft, was de dagelijkse sleur nog maar twee weken geleden ondenkbaar. Een minibuschauffeur bracht zijn dagen door met het vervoeren van passagiers in de zuidelijke regio van Israël.
Op 7 oktober werd hij echter gebeld om een van zijn vaste klanten op te halen en rende weg. Meedogenloze aanval van Hamas via Israël. Afgerond Redding van 30 mensenAlle Israëlische Joden, van het bloedbad op een openluchtfeest nabij de zuidgrens van Israël tot het ontwijken van kogels om hen in veiligheid te brengen.
“Ik wilde niet dat iemand zou zien wat ik zag”, vertelde Ziadna aan de Jewish Telegraphic Agency. “dit trauma heel mijn leven. “Als ik alleen zit en eraan denk, kan ik mijn tranen niet bedwingen.”
Israël zal zich aansluiten bij het legioen van helden die Arabische levens beschermen
Ziadna sloot zich aan bij het pantheon van helden die een gewaagde redding uitvoerden tijdens een chaotisch, gevaarlijk en bloedig offensief waarbij duizenden Israëli’s werden gedood, gewond of gevangengenomen. Een van de mensen die hij redde, postte al snel over hem op het sociale netwerk.
In zijn breed gedeelde post sinds 7 oktober schreef Amit Hadar in het Hebreeuws: “Met Gods hulp, wanneer we betere dagen bereiken, ‘is er één persoon aan wie we voor altijd dank zullen hebben.’ De volgende keer dat je een lift nodig hebt, geef hem dan het nummer; als iemand het verdient, is deze man het wel.
Maar terwijl Ziadna treurt om haar neef die omkwam bij de aanval, maakt ze zich ook zorgen over de vier andere familieleden die vermist worden. Hij ontving ook bedreigingen van een man die beweerde banden te hebben met Hamas, die in een plaatselijke krant schreef dat hij beloofde Ziadna’s pogingen om Joden te redden te wreken. Hij maakt zich ook zorgen dat zijn bedoeïenenbroeders, een minderheid die in veel opzichten wordt gemarginaliseerd in de Israëlische samenleving, gevaar lopen vanwege het gebrek aan schuilkelders in Rahat.
Door de stress van dit alles werd hij met pijn op de borst naar de eerste hulp gebracht, maar hij is vastbesloten door te gaan.
“Als ik erover nadenk, vraag ik hoe we daar weg zijn gekomen”, zei Ziadna maandag, tien dagen na het bloedbad. “Ik denk dat we voorbestemd zijn om langer in deze wereld te leven.”
Ziadna begon met Hadar en acht van zijn vrienden vanuit de stad Omar naar een feest om 1 uur ‘s nachts in kibboets Reim in de vroege uren van 7 oktober.
Om zes uur ‘s ochtends kwam er echter een oproep om hulp naar Hadar. Ziadna dacht dat de roep om hulp te wijten was aan de code rood van de raketten die vanuit Gaza werden afgevuurd en rende naar haar bus.
“Ik heb mijn gezicht niet gewassen, ik heb me helemaal niet aangekleed”, zei Ziadna. “Standaard in het Zuiden.”
Maar zodra we bij Saad Junction aankwamen, 1 kilometer verwijderd van Kfar Azad, een van de grensgemeenschappen in Gaza die de grootste gruwel van het bloedbad van 7 oktober ervoer, begon zich een nieuw beeld te ontwikkelen. Een man die voor Ziadna wegrende, rende naar haar toe en gebaarde boos dat Ziadna zich moest omdraaien. Omdat ze het niet begreep, stapte Ziadna uit het busje om met hem te praten. Een paar minuten later werden Ziadna, de man en de vrouw die hem vergezelden, neergeschoten.
“De kogels vlogen overal”, zei Ziadna, eraan toevoegend dat de drie mannen in een greppel langs de weg sprongen. Hij zei: “Ik keek op en de jongen zei tegen mij: ‘Waarom doe je dit?’ zei hij. Je wordt door je hoofd geschoten!’
Ziadna vertelde het ongelovige stel dat ze door zou gaan naar het feestterrein. “Ik keek in het gezicht van de dood”, zei hij. ‘Maar ik wist dat ik mijn plichten niet kon opgeven. Ik zal ze gaan redden.’
Op een feest in Reim, waar lijken, bloed en kogels de boventoon voerden, wist Ziadna onder invloed van de kogels haar passagiers te bereiken. ‘Ik zei dat ze er zoveel mogelijk moesten meenemen’, zei hij. Nog eens 24 mensen zaten vast in het voertuig met 14 passagiers, en onderweg redden ze nog een stel, van wie er één in zijn been werd geschoten. Ziadna zegt ook dat hij een gemotoriseerde paraglider van Hamas door de lucht zag vliegen en een machinegeweer op de feestvierders afvuurde.
De minibus snelde weg onder voortdurend vuur. Ziadna’s diepgaande kennis van het gebied redde levens en hij kon een route over onverharde wegen uitstippelen, waarbij hij de hoofdweg vermeed waar terroristen voortvluchtigen in een hinderlaag lokten. Volgens hem volgden veel andere auto’s zijn voorbeeld en volgden de minibus.
Schreeuwen van angst en pijn vulden het busje terwijl passagiers hun wonden behandelden en wanhopig probeerden hun dierbaren te bellen via vastgelopen mobiele telefoonsignalen. Ze kwamen bij een door de politie gecontroleerde barricade. Een officier zei dat het niet mogelijk was om naar het ziekenhuis te gaan om de gewonde vrouw te behandelen omdat de weg vol terroristen was. Een officier stuurde hen naar Tze’elim, een nabijgelegen kibboets, waar ze bleven tot de middag op de dag dat het Thuisfront eindelijk arriveerde. vertel het ze. Het was veilig om te vertrekken.
Hadar bevestigde de verklaring van Ziadna, maar weigerde verder met JTA te spreken.
Vierhonderd van de partij zochten hun toevlucht in de kibboets en volgens Ziadna werden ze goed verzorgd. “Ze gaven ons alles wat we nodig hadden: eten, opladers en zelfs sigaretten”, zei hij.
Uiteindelijk keerde Ziadna terug naar de stad Rahat, die, net als het grootste deel van de stad, geen versterkte veilige kamer in huis had. Rahat, de thuisbasis van 75.000 bedoeïenen, heeft slechts tien openbare schuilkelders; een gegeven waar burgemeester Ata Abu-Madigem al jaren over klaagt. Dinsdag heeft Abu-Madighem zestig mobiele schuilplaatsen aangevraagd.
Op 7 oktober werden drie inwoners van Rahat gedood, van wie er twee familieleden waren van de burgemeester, aldus Abu-Madigam, die een paar dagen na de aanval Ziadna en vertegenwoordigers van het leger en de politie ontmoette. Eén daarvan was van Ziadna: Ziadna zei dat Abed Ruhman door Hamas-terroristen werd vermoord terwijl hij in een tent op Zikim Beach lag te slapen.
Zeven mensen raakten gewond, onder wie een leerling van de tweede klas die in de borst werd geschoten. Abu-Madighem zei dat er nog vijf mensen als vermist zijn opgegeven, waaronder vier van de familie Ziadna. (Bedoeïenen behoren tot de honderden bekende gijzelaars in Gaza, en Hamas houdt ook Hisham al-Sayed, een Israëlische bedoeïen, vast sinds het Gaza in 2015 binnenkwam.)
Volgens de burgemeester vormen degenen die in niet-erkende tentendorpen in de regio wonen en geen bescherming hebben tegen de granaten het grootste risico.
“De staat moet van gedachten veranderen en de bedoeïenengemeenschap gaan respecteren. Het is ook dwaas om te blijven weigeren onze enorme beroepsbevolking hier in dienst te nemen”, aldus JTA.
Ziadna hoopt dat haar acties zullen leiden tot meer waardering en steun voor de bedoeïenengemeenschap. ‘Van nu af aan moet de staat beter voor ons zorgen, omdat we deel uitmaken van deze natie’, zei hij. “Wij zijn één volk, Israëli’s. We leven hier samen en moeten hand in hand samenwerken.”
Voorlopig probeert hij zijn geestelijke gezondheid te versterken en de zorgen over de doodsbedreigingen die hij heeft ontvangen opzij te zetten. “Hij vertelde me dat hij de levens van dertig Joden heeft gered. Ik kom uit Gaza, maar maak je geen zorgen, we zullen je bereiken”, zei Ziadna.
Abu-Madighem bevestigde de oproep aan JTA, en Ziadna zei dat de Israëlische politie de bron van die oproep aan het onderzoeken was; Woordvoerders van de politie reageerden niet op verzoeken om commentaar. Andere Israëlische Arabieren die publieke aandacht kregen door de Joodse slachtoffers van de aanval te helpen, kregen zowel applaus als represailles.
Ziadna zei dat wat belangrijker is dan de bedreigingen, de vele steunbetuigingen van over de hele wereld zijn. Hij sprak in het openbaar samen met Yair Golan, een gepensioneerde generaal en voormalig parlementslid die aan de reddingsactie deelnam. Hij werd ook uitgenodigd door de Israëlische ambassade in Dubai om zijn verhaal aan het Emirati-publiek te vertellen.
Daar zal hij een verhaal vertellen dat gemakkelijk in een tragedie zou kunnen eindigen.
“Ik had de mogelijkheid om terug te keren. Een zwakker persoon op dat kruispunt had hem misschien weggestuurd”, zei Ziadna. “Maar ik zei nee, ik zou mezelf ter dood werpen als dat betekende dat ik levens kon redden.”
