Het pittoreske, nachtmerrieachtige noorden van Israël wacht op de volgende fase van de oorlog – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
Kirjat Sjmona Donderdag vuurden Hamas-troepen een raket af op Noord-Libanon. Bij één van de dertig raketten die hier werden afgevuurd, raakten twee mensen, een vader en een dochter, matig gewond. Vanuit de hele stad was artillerievuur te horen.
Op slechts 3 km afstand. Kiryat Shmona in Libanon is het laatste strijdfront en voelt leeg. Omdat het ‘s avonds donker werd, waren er nog maar enkele auto’s op straat te zien; Restaurants en werkplekken waren gesloten. Zoals veel delen van het land werd het een spookstad die verloren was gegaan in de oorlog.
Donderdag ging ik naar de noordgrens om 28 steden te doorkruisen die Israël onder bedreiging had geëvacueerd. Hezbollah en Hamas. Veel van deze grensgebieden worden bedreigd door antitankraketten, raketten, mortieren en aanvallen met kleine wapens.
In Shtula stond het minibusje langs de weg, ontplofte de motor en werd het slachtoffer van antitankvuur. Ook het gebouw in aanbouw raakte beschadigd. Bij de luchtaanval van zondag kwam één persoon om het leven en raakten vele anderen gewond.
Het beveiligingsteam van deze kleine gemeenschap is divers; Het bestaat uit jong en oud, onder wie sommigen voormalige oorlogsveteranen. Haim Eliyahu woonde sinds zijn jeugd in Shtula. Zijn vader emigreerde hier in de jaren vijftig vanuit de Koerdische regio van Irak.
Ze woonden eerst in El-Kosh in het noorden van Galilea en verhuisden vervolgens in 1969 naar deze heuvels aan de noordgrens. Ze waren zo dicht bij Libanon dat bewoners voedsel konden kopen in Libanese dorpen. De grens was niet zoals nu. Er was geen hek of terroristenleger aan de andere kant. Eliyahu zei dat ze samen voetbalden.
De PLO, die in de jaren zeventig uit Jordanië werd verdreven, stak de grens over en begon met aanvallen. Ze probeerden mensen af te slachten in Galilea, dat destijds een van de pioniers was van de Hamas-aanvallen. In die tijd waren grensgemeenschappen bewapend. Later, na de invasie van Libanon in 1982, werd de grens heropend tot 2000, toen Hezbollah in de Libanese heuvels aan de macht kwam.
Noord-Israël bewapent zich
Tegenwoordig is het noorden van Israël een gewapend kamp. met 300.000 reservesoldaten werden opgeroepenTerwijl veel gebieden zijn versierd met tanks, soldaten, kampen en mobiele militaire voertuigen, worden er ook tijdelijke betonnen schuilplaatsen opgeleverd.
Ooit zijn toeristische plekken vandaag leeg. Rosh Hanikra, prachtig uitzicht op de oceaan, geen bezoekers; Er zijn geen zwemmers op Acziv Beach; Op veel wegen zijn alleen soldaten zichtbaar; Overal zijn barricades. Net als in het zuiden werden tienduizenden inwoners geëvacueerd. Er ontstonden civiele vrijwilligersnetwerken om faciliteiten te ondersteunen en voedsel uit te delen aan veiligheidstroepen en lokale bewoners. In plaatsen als Shtula overleven kippen zelfs zonder hun eigenaren; Hoe koeien te voeren en te melken.
De Israëlische officier zei dat zijn soldaten op elke eventualiteit voorbereid waren en dat hun moreel hoog was. Dit bleek uit de manier waarop de soldaten zich over de nogal kronkelige wegen voortbewogen.
Maar de dreiging van raketten en antitankraketten is altijd aanwezig. Wegen nabij de grens werden afgesloten omdat sirenes in de steden loeiden en Israël wraak nam.
Maar winterwolken en met regen bedekte heuvels lijken de oorlog te verbergen. Hij is stil. Het zou een volkomen vredige herfstdag zijn als de grote metalen monsters en tanks hier en daar niet aanwezig waren.
Het verkeer op de Kiryat Shmona-weg werd stopgezet vanwege raketvuur, en de beweging van legervoertuigen, politie en lokale mensen werd stopgezet. De oudere M113 APC’s die nog steeds door het leger werden gebruikt, wachtten ook op het ‘all-clear’-signaal. Ze zaten te wachten, net als iedereen. Ik wacht op het volgende; de volgende fase van deze oorlog.
