West Azerbeidzjan Chronicle: “Ik ga zeker op zoek naar de schooltas die nog in mijn tas zit” – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
De volgende aflevering van het programma “Life Story”, geschreven door journalist Asgar Ibrahimov, werd vandaag uitgezonden op “Baku TV” in het kader van het project “West Azerbaijan Chronicle”.
In het “Rapport” staat dat het programma “Ook al zijn we al 35 jaar gescheiden, we zullen terugkeren naar het dorp waar we zijn geboren” is gewijd aan het levensverhaal van Parvana İbrahimova, een inwoner van het dorp Karaçanta in Amasiya-district van het district Ağbaba-Şoreyel. West-Azerbeidzjan.
De regio Amasiya werd opgericht in 1930. Er woonden 21 duizend mensen in het district Ağbaba-Şoreyel, van wie 18 duizend Azerbeidzjaans. Er waren in totaal 27 dorpen in het district, waarvan 21 Azerbeidzjaans, 5 Armeniërs, en in het districtscentrum woonden gemengde mensen.
Hij vertelde over het leven in het dorp waar hij geboren en getogen was, zijn jeugd en schooljaren, en dat zijn dorp aan de voet van Mount Hulley lag: “Ons dorp was in 3 delen verdeeld. Ons huis lag in de wijk Orta. We hadden ijskoude bronnen, van daaruit brachten we water naar ons huis.’
Volgens hem heeft hij slechts 11 jaar in Karachanta gewoond: “In 1988 kon ik 3 maanden lang 7 dagen naar onze school. Mijn herinneringen aan 11 jaar zijn dus zowel kostbaar als vertrouwd voor mij, en tegelijkertijd onvergetelijk. , versteende herinneringen en heilig.
P.İbrahimova vertelde over de spelletjes die ze in hun jeugd speelden, het seizoen van het snijden van noedels, interessante huwelijkstradities, het lopen op 5-6 meter lange vlotstenen, het maken van natuurlijke henna en de bijzondere schoonheid van de Nevruz-vakantie.
Een inwoner van Karachanta, die zei dat hij de middelbare school nooit vergat en zich de lessen altijd herinnerde, zei dat als hij de kans kreeg om terug te keren naar zijn geboorteplaats, het district Ağbaba-Şorayel, hij langs de Gyumri-weg zou gaan en zijn dorp zou zien. Hij rent al een hele tijd van het dorp Çelab naar school en controleert zijn kamer in het klaslokaal: “Ik zal de graven van mijn vader en grootmoeder bezoeken op de dorpsbegraafplaats, de koepel van de Seyid-stam. Ik ga naar onze vaders huis, waar we veel borden hebben. Ik heb mijn schooltas daar achtergelaten, ik zal hem daar zeker gaan zoeken.’
Hij zei dat er sinds februari 1988 geen voedsel meer in de winkels was aangekomen, dat de situatie geleidelijk escaleerde en dat de wegen gesloten waren: “De aardbeving in Spitak vond plaats op 7 december 1988. De leiders van de Armeniërs waren bij hun eigen zaken betrokken. In zo’n periode waren de wegen al open. Mijn vader was 3 tot 5 kilometer verwijderd van Ganja. “Hij bracht een vrachtwagen naar de familie. De scène waarin we onze spullen pakten was erg pijnlijk. We verlieten ons dorp op 12 december 1988 en We bleven zes uur op de Karahach-weg. Zes uur later bereikten we Gazag via Georgië en vestigden ons vervolgens in de stad Ganja.’
Ten slotte sprak P.İbrahimova de hoop uit dat er niets warmers in de wereld is dan een haard: “Armeniërs hebben onze haard gedoofd, maar ze konden onze hoop niet doven. Er is hoop en we zullen zeker terugkeren naar het dorp waar we zijn geboren, mijn 11-jarige versteende herinneringen aan Karachanta zullen vervangen worden door nieuwe herinneringen.”
We mogen niet vergeten dat het doel van het West Azerbaijan Chronicle-project het behoud en de verspreiding van de naam van onze historische en oude landen is, evenals de deportatie van Azerbeidzjanen door Armeniërs, en het behoud en de verspreiding van toponiemen die in deze landen bestaan. talloze voorbeelden van uitgewist ondergrondse en bovengrondse materiële cultuur – oude nederzettingen, necropolissen, heuvels, ruïnes van kastelen, paleizen en muren, karavanserais, bruggen, grafkisten, kruisstenen, paarden- en ramstandbeelden, tempels, kerken, moskeeën, vuur en vervoer aan de wereldgemeenschap de feiten die bevestigen dat de mijnen en de regio een pure Oghuz-Turkse nederzetting zijn.
Daarnaast zei president Ilham Aliyev het volgende over West-Azerbeidzjan: “De kaart uit het begin van de 20e eeuw laat eens te meer zien dat West-Azerbeidzjan het historische land van Azerbeidzjan is, de namen van steden en dorpen zijn van Azerbeidzjaanse oorsprong, en we weten heel goed dat het Azerbeidzjaanse volk door de geschiedenis heen “Hij leefde op het grondgebied van het huidige Armenië. De belangrijkste taak is nu dat de wereldgemeenschap dit weet”, is het aanmoedigen van de taken die voortvloeien uit het terugkeerconcept dat is opgesteld door de West-Azerbeidzjaanse Gemeenschap op basis van haar eigen mening.
Het wil ook licht werpen op de gedachten van historici en onderzoekers over West-Azerbeidzjan en de levensverhalen van de gedeporteerde mensen.
Het programma werd op 27 oktober om 19.30 uur uitgezonden op “Baku TV” en het Yutub-kanaal.
Bron:Rapport
