Het Europese Hof maakte zijn beslissing bekend over de klacht van activisten van de oppositie

De meeste klachten gaan over schendingen van het recht op vergadering

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) heeft zijn tien definitieve beslissingen bekendgemaakt met betrekking tot 21 verzoeken die op 30 november vanuit Azerbeidzjan zijn verzonden. De meeste aanvragers zijn activisten van de oppositie en veel van de klachten gaan over schendingen van het recht op vrijheid van vergadering.

Beslissingen over vriendschappelijke overeenkomsten van de partijen, eenzijdige verklaringen ingediend door de regering gebaseerd op.

Verzameling van sites

De zaak “Azerbeidzjaanse Volksfrontpartij tegen Azerbeidzjan” betreft de weigering van het ministerie van Justitie om wijzigingen te registreren in de geregistreerde constituerende documenten van de politieke oppositiepartij Azerbeidzjaanse Volksfrontpartij (APF).

Volgens de voorwaarden van de zaak ontsloeg partijvoorzitter Ali Karimli in februari 2015 partijvoorzitter Nurullayev uit zijn post. In dezelfde maand kondigde Nurullayev aan dat hij ontslag nam uit het partijlidmaatschap. In september 2015 herkozen het partijcongres Kerimli als leider, die de bevoegdheid had om de partij te vertegenwoordigen, en keurde het de leden van de belangrijkste bestuursorganen goed.

Verzoekster heeft bij het ministerie van Justitie een aanvraag ingediend voor registratie van deze wijzigingen en het ministerie heeft de registratiedocumenten teruggestuurd. Hij merkte op dat hij nog een aanvraag met dezelfde inhoud had ontvangen. Op dit verzoek werd in oktober 2015 opnieuw een congres van de partij gehouden, werd de heer Nurullayev verkozen tot voorzitter van de partij en werden de bestuursorganen opgericht.

De verzoeker spande een rechtszaak aan tegen het ministerie van Justitie en eiste dat de rechtbank een besluit zou nemen waarbij het ministerie de plicht werd opgelegd om de wijzigingen te registreren die waren aangenomen op het juridische congres dat in september 2015 werd gehouden. De rechtbank heeft deze klacht niet gehonoreerd. De verzoeker betwistte voor het EHRM dat er met betrekking tot hem sprake was van een schending van artikel 11 van het Verdrag, samen met de artikelen 13 en 18.
Het EHRM schrapte het verzoek van de lijst van te onderzoeken zaken.

In het betreffende besluit wordt benadrukt dat de rechtbank de klachten van verzoeker op grond van de artikelen 11, 13 en 18 EVRM heeft doorgestuurd naar de regering en verzoeker heeft verzocht zijn verweer te sturen. Verzoekster heeft om verlenging van de indientermijn verzocht en de proefperiode verlengd. Het Hof stelt dat het het feit dat de verzoeker geen verklaring heeft afgelegd, beschouwt als een indicatie van de onwil van de verzoeker om door te gaan met het verzoek en besluit het verzoek te schrappen van de lijst van te onderzoeken zaken.

De zaak “Shamistan Haziyev v. Azerbeidzjan” betrof de schending van het recht op vrijheid van vergadering en een eerlijk proces. De verzoeker, die de openbare bijeenkomst bijwoonde, beweerde dat hij tijdens het proces te maken kreeg met onrechtmatige, onevenredige maatregelen en gerechtelijk onrecht wegens administratieve fouten.

Het besluit van het EHRM is gebaseerd op de eenzijdige verklaring van de regering. De regering erkende in deze verklaring de vermeende schendingen. Volgens het besluit zal de regering de verzoeker 2.600 euro aan immateriële schadevergoeding en 250 euro aan juridische kosten betalen.

De zaak “Ali Insanov tegen Azerbeidzjan” heeft betrekking op het inleiden van een strafrechtelijke procedure tegen de verzoeker en het nemen van preventieve maatregelen tegen hem. Verzoeker is een politicus en voormalig minister van Volksgezondheid. Ten tijde van de gebeurtenissen was hij veroordeeld voor verschillende misdaden en zat hij zijn straf uit in de gevangenis (de strafprocedure in deze zaak was het onderwerp van de uitspraak van het Hof “Insanov v. Azerbeidzjan” (nr. 16133/08, 14 maart 2013)).

De straf van verzoeker liep af op 20 oktober 2016. Op 24 augustus 2016 werd de verzoeker beschuldigd van het onrechtmatig verkrijgen en bezitten van drugs, waaronder drugs die psychotrope stoffen bevatten, en van gewelddadig verzet tegen een gevangenismedewerker. Bij beslissing van 24 augustus 2016 heeft de Garadagh District Court de verzoeker tot 20 oktober 2016 overgebracht van de gevangenis naar een centrum voor voorlopige hechtenis.

Op 11 oktober 2016 heeft de Garadagh District Court bevolen dat verzoeker in afwachting van zijn proces in hechtenis werd genomen, dat wil zeggen tot 11 januari 2017. De gevangenisstraf van verzoeker werd vervolgens met nog eens twee maanden verlengd. Het hof van beroep heeft de bezwaren tegen deze besluiten afgewezen. Op basis van artikel 5 van het Verdrag beweerde de verzoeker voor het EHRM dat er geen redelijk vermoeden bestond dat hij een misdrijf had gepleegd, dat de beschuldigingen verzonnen waren en dat er geen voldoende en passende gronden waren voor zijn voortgezette detentie.
In deze zaak, waarin twee verzoeken werden onderzocht, bereikten de partijen een minnelijke schikking. Volgens de overeenkomst zal de verzoeker een immateriële schadevergoeding van 6.600 euro en 1.500 euro aan gerechtskosten ontvangen.

In de zaak “Abgül Suleymanov v. Azerbeidzjan” werd de verzoeker in 2012 beschuldigd van een aantal misdrijven en veroordeeld tot elf jaar gevangenisstraf. Op 20 november 2014 keurde de Hoge Raad het betreffende vonnis goed dat hem was opgelegd.

De zaak betrof de vermeende oneerlijkheid van de strafprocedure tegen de verzoeker, een islamitische religieuze leider. De verzoeker beweerde ook dat zijn vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering waren geschonden in strijd met artikel 18 van het Verdrag.

De beslissing in deze zaak is mede gebaseerd op het vriendelijke begrip van de partijen. Volgens de overeenkomst zal de regering 7.000 euro betalen aan de verzoeker en 2.000 euro aan zijn advocaat.

De zaak “Mehmet ÇELİK en Faig Semih Başoğlu tegen Azerbeidzjan” betreft de arrestatie en gedwongen deportatie van Turkse staatsburgers naar Turkije. De verzoekers voerden aan dat hun detentie en terugkeer naar Turkije in strijd waren met de artikelen 3 en 5 van het Verdrag en dat zij niet de gelegenheid hadden gehad om zichzelf effectief te verdedigen in overeenstemming met artikel 13 van het Verdrag.

Het EHRM achtte deze verzoeken onaanvaardbaar.

“Als verzoekers te maken krijgen met deportatie of uitlevering, kunnen ze niet beweren ‘slachtoffer’ te zijn van een niet-afdwingbare maatregel. Deze zaak is gebaseerd op het risico van uitlevering door de verwerende staat van de verzoekers. Maar aangezien de verzoekers in Georgië en Canada wonen, kan dit niet langer een legitieme reden zijn.”vermeld in de uitspraak van de rechtbank.

“In de rechtszaak die Nizami Abbasov en vier andere verzoekers tegen Azerbeidzjan hadden aangespannen, werd beweerd dat het recht op vrijheid van vergadering en het recht op een eerlijk proces waren geschonden. De verzoekers, die organisatoren en deelnemers waren aan openbare bijeenkomsten, beweerden dat zij werden tijdens het proces over administratieve fouten blootgesteld aan onwettige, onevenredige maatregelen en gerechtelijk onrecht.

Er werd een minnelijke schikking bereikt tussen de partijen, en volgens de beslissing op basis van deze overeenkomst kregen de verzoekers N. Abbasov, Elmeddin Ahmadov en Asım Ağayev een schadevergoeding van 2.600 euro voor immateriële schade en 250 euro voor juridische kosten (vertegenwoordiger Tural Hacıbeyli), en de verzoekers kregen 2.600 euro toegekend voor immateriële schade. Er werd besloten om elk 2.400 euro te betalen voor niet-geldelijke schadevergoeding aan Shaik Alakbarov en Aligulu Kahramanlı. Er wordt 450 euro advocaatkosten (vertegenwoordiger Asabali Mustafayev) betaald.

De zaak die was aangespannen door “Hasan Hasanlı en zes andere verzoekers tegen Azerbeidzjan” ging ook over de schending van het recht op vrijheid van vergadering en een eerlijk proces. De verzoekers, organisatoren en deelnemers aan openbare bijeenkomsten, beweerden dat zij tijdens het proces werden onderworpen aan onwettige, onevenredige maatregelen en gerechtelijk onrecht wegens administratieve fouten.

Volgens de beslissing, gebaseerd op de minnelijke verstandhouding tussen de partijen, zal 2.500 euro als niet-geldelijke schadevergoeding en 350 euro voor juridische kosten worden betaald aan Kamran Amirov, Intigam Fatullayev, Sahib Rustamli, Tofig Zeynalli, Balamirza Fatiyev en Adil Babayev. In totaal moet 4150 euro worden betaald aan Hasan Hasanlı, een van de aanvragers.

De zaak “Ilham Huseynov v. Azerbeidzjan” betrof ook vermeende schendingen van de artikelen 11 en 13 van het Verdrag.

Tijdens het gesprek zijn partijen in der minne overeengekomen om aan verzoekster in totaal 1.750 euro te betalen ter zake van immateriële schade en juridische kosten.

Er werd beweerd dat het recht op vrijheid van vergadering werd geschonden in de zaak “Zamin Salayev en drie andere verzoekers tegen Azerbeidzjan”. De partijen kwamen minnelijk overeen. Volgens de beslissing krijgen verzoekers Z. Salayev, Sahladar Isganderli, Mehdi Naghiyev en Ceyhun İslamov 2500 euro als immateriële schadevergoeding en 350 euro aan gerechtskosten.

In de zaak “Nazım Mammadov / Azerbeidzjan” woont verzoeker Nazım Mammadov in het district Göygöl. Hij werd in de rechtbank vertegenwoordigd door advocaat H. Hasanov, die in Bakoe werkt. De zaak gaat over de beslaglegging op de grond die verzoeker heeft verkregen door aan- en verkoop, samen met het eigendomsbewijs. Hoewel de verzoeker bij de lokale rechtbanken een verzoek had ingediend om de inmenging in zijn eigendomsrechten stop te zetten en schadevergoeding voor de schade te eisen, bleven zijn bezwaren niet doorslaggevend. De verzoeker stelde dat zijn eigendomsrecht was geschonden op grond van het EVRM.

De rechtbank achtte dit verzoek niet-ontvankelijk.