’25 duizend dollar op de rekening van de organisatie werd verduisterd’

Ayten Farhadova

Geëvacueerd maatschappelijk middenveld of het ‘NGO-werk’ van het hoofdofficier van justitie dat jarenlang heeft geduurd

‘Onze rekening stond bij de Zaminbank en nadat die bank was gesloten, zou het Staatsverzekeringsfonds onze goederen teruggeven, maar de 25.000 dollar op onze rekening werd verduisterd. Er was ook een fonds van bijna 2.000 manat toegewezen door de Azerbeidzjaanse regering. werd vele malen gevraagd, maar er kwam geen officieel antwoord.”

Elchin Abdullayev, voorzitter van de Openbare Unie van Democratische Instellingen en Mensenrechten, die in Duitsland woont, zegt dit.

“Als we zeggen passend, bedoelen we cultureel toegeëigend. Ze zeggen allemaal dat je betaald krijgt als het vastgoed van de bank verkocht wordt. De eigendommen van de bank zijn al tien jaar niet verkocht. Ik weet waarom mijn geld niet werd gegeven. “Het ging over NGO’s en hun wettelijke registratie.”

Volgens de verklaring van E.Abdullayev heeft hij bij niemand een aanvraag ingediend om de detentie in zijn rekeningen te verwijderen. Vanuit juridisch perspectief is de volgende toepassing niet juist:

“Of we nu solliciteren of niet, dat verandert niets. Als ze het willen afmaken, zullen ze dat doen.”

E. Abdullayev, die zei dat hij de autoriteiten in het algemeen niet geloofde, zei ook dat er een strafzaak tegen hem was geopend.

naar het vaderland roepen

Volgens het NGO/NGO-rapport dat in 2022 in kaart is gebracht en de behoeften is geanalyseerd, zijn er ongeveer 4.500 geregistreerde NGO’s en meer dan 300 niet-geregistreerde groepen actief in Azerbeidzjan.

Het rapport benadrukt dat eind 2013 in Azerbeidzjan een aantal beslissingen zijn genomen die de duurzaamheid van NGO’s schaden, waaronder wetten over de registratie, activiteit en financiering van het maatschappelijk middenveld – “Subsidies”, “Niet-gouvernementele organisaties”, ” Particuliere organisaties”. Er zijn veel restrictieve wijzigingen aangebracht in de wet op de “registratie van rechtspersonen” en de wet op het “staatsregister”, de wet op de “schenkingen” en de wet op administratieve overtredingen.

Met betrekking tot de arrestaties op de rekeningen van sommige NGO’s zei Ulviyya Garayeva, medewerker van het Staatsondersteuningsbureau van niet-gouvernementele organisaties, dat zij geen enkel verzoek hadden ingediend bij het hoofdopenbaar ministerie met betrekking tot de gearresteerde NGO’s en hun leiders.

In mei 2023 nodigde de hoofdofficier van justitie vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld die in het land actief zijn, uit naar de instelling met betrekking tot de “NGO-zaak”.

Zo hadden drie leden van het NGO-platform, Şahla İsmayil, Samir Aliyev en Mirvari Kahramanlı, een ontmoeting met Gasim Mammadov, plaatsvervangend hoofd van de onderzoeksafdeling van het hoofdofficier van justitie.

Het doel van de bijeenkomst was om het proces met alle organisaties die deelnamen aan het onderzoek in 2014-2016 af te ronden in het kader van het beëindigen van deze strafzaak. Als gevolg van deze bijeenkomst werd het werk van drie organisaties beëindigd. Deze organisaties waren de Publieke Unie voor de Bescherming van de Rechten van Oliearbeiders, de Publieke Unie voor de Rationele Ontwikkeling van Vrouwen en de Publieke Unie voor Hulp aan Economische Ondernemingen.

Na de bijeenkomst werd een brief gestuurd naar de leden van het NGO Platform en werden NGO-vertegenwoordigers die in het buitenland woonden geïnformeerd dat de strafzaak was beëindigd.

Volgens advocaat Fariz Namazlı wordt deze zaak behandeld door de onderzoeksafdeling van het hoofdofficier van justitie en loopt de strafzaak nog steeds:

“Toen de strafzaak in 2014 werd ingediend, was deze in het algemeen ingediend, wat betekent dat deze werd ingediend in verband met de activiteiten van talrijke lokale en internationale NGO’s die in het land actief zijn. De namen van specifieke NGO’s worden hier niet genoemd. In het kader van de strafzaak in kwestie werd beslag gelegd op de bankrekeningen van enkele NGO’s en werd hun het land verboden het land te verlaten. Daarom kan niet worden gezegd dat er specifieke namen zijn. “Bovendien werden de bankrekeningen van de meesten van hen in beslag genomen en werd hun reisverbod naar het buitenland opgeheven.”

“… Het is niet nodig dat mensen zoals ik terugkeren naar Azerbeidzjan, omdat het gevaar blijft bestaan.’

Jasur Mammadov, vertegenwoordiger van een NGO die in Duitsland woont, zegt dat hij het land heeft verlaten vanwege bedreigingen voor zijn activiteiten:

“Om precies te zijn, we hebben het over het Militaire Onderzoekscentrum van Journalisten “Doktrina”. In 2014 werd ik drie keer naar de National Security Agency gebracht (deze instelling werd in 2015 afgeschaft, opgericht op basis van DTX) en werd daar bedreigd. Namens minister Eldar Mahmudov werd mij bedreigd en werd mij opgedragen te stoppen met het bekritiseren van zowel de veiligheid als het militaire systeem. Ik moet ze ook op de hoogte brengen van de vergaderingen die ik heb. “Daar kon ik het ook niet mee eens zijn.”

J. Mammadov zegt dat hij niet alleen wordt bedreigd door het ministerie van Nationale Veiligheid, maar ook door het ministerie van Defensie. De journalist realiseerde zich dat er gevaar kon bestaan, niet alleen voor hemzelf maar ook voor zijn familieleden, en besefte dat het vanaf nu onmogelijk was om in Azerbeidzjan te werken.

Destijds had J. Mammadov een gezamenlijk project met de NAVO in de krant “Ayna-Zerkalo”, en tijdens dit project betaalde de organisatie de projectvergoeding aan “Ayna-Zerkalo”:

“Deze fondsen waren bevroren en tot nu toe heb ik deze fondsen op geen enkele manier kunnen opnemen. Mijn activiteiten werden beperkt en ik verliet Azerbeidzjan. Sindsdien zijn de bedreigingen tegen mij voortdurend geweest en heb ik geen enkele verzachting tegenover mezelf gevoeld. Er is op geen enkele manier contact met mij opgenomen. Ik denk dat het niet nodig is dat mensen zoals ik terugkeren, omdat het gevaar nog steeds voortduurt.

Hij verklaarde dat hij van Shahla Ismail informatie had ontvangen over de organisatie van Cesur Mammadov en dat “verzachting” niet op hem van toepassing was.

Als NGO-leden die in het buitenland wonen er niet zeker van zijn dat er geen bezwaren tegen hen zijn en dat ze het lot van Gubad İbadoğlu niet zullen ondergaan als ze naar het land terugkeren, wie omvat dit bezwaar dan?

Het hoofdofficier van justitie heeft niet gereageerd op het verzoek van de journalist

Mirvari Kahramanlı, voorzitter van de Organisatie voor de Bescherming van de Rechten van Petroleumarbeiders, zei in haar verklaring aan Meydan TV dat haar tijdens die bijeenkomst werd gevraagd naar het aantal van twee vertegenwoordigers van de NGO. Hij gaf ook de nummers van deze mensen door. Hoewel ze allebei in Azerbeidzjan zijn, is het voor het Openbaar Ministerie mogelijk om contact op te nemen met deze mensen.

Ondanks herhaalde contacten met de persdienstmedewerker Kanan Zeynalov van het agentschap over de strafzaak, bleef het onderzoek dat de journalist namens procureur-generaal Kamran Aliyev had gestuurd onbeantwoord.

Onbeantwoorde vragen

• 1. Hoeveel organisaties zijn in 2014-2016 gearresteerd vanwege de ‘NGO-zaak’?
• 2. Hoeveel organisaties zijn er inmiddels gearresteerd?
• 3. Bestaat er een risico op arrestatie voor NGO-leiders die in het buitenland wonen als zij naar het land terugkeren?

Plaatsvervangend hoofd van de onderzoeksafdeling van het parket van de procureur-generaal, Gasim Mammadov, zei dat hij niet bevoegd was om over de kwestie met de media te spreken.

Shahla İsmayil, bestuurslid en coördinator van het NGO-platform, zei in haar ontmoeting met een medewerker van Meydan TV dat er organisaties waren waarvan de accounts op het Nationale Platform waren geblokkeerd, maar dat al deze arrestaties later werden opgeheven. Volgens hem is dit probleem recentelijk niet aan de orde geweest. Hij benadrukte ook dat zij door het hoofdofficier van justitie ervan op de hoogte waren gesteld dat de “NGO-zaak” was beëindigd.

“Ze belden ons naar het hoofdofficier van justitie en gaven ons alle informatie dat de NGO-zaak was beëindigd. Ze vroegen zelfs naar de nummers van verschillende leden van het platform. Ik zei dat ik de cijfers alleen kon geven nadat ik met het publiek had gesproken, en ik gaf de cijfers aan iedereen die ermee instemde. Deze mensen zijn echter nooit benaderd. Dat proces zette zich niet voort. Voor mij was het in ieder geval niet zichtbaar.”

Volgens Shahla İsmayıl werd haar gevraagd naar de telefoonnummers van vier mensen, van wie er twee in Azerbeidzjan wonen:

“Over het algemeen was de situatie heel vreemd. Vermoedelijk was dit zeer intense beëindigingsproces begonnen, maar het stond op het punt te eindigen voordat het zelfs maar was begonnen. Ze zeggen ook niet dat ze misschien iemand hebben uitgenodigd. Wij waren de enige 3 mensen die ons belden en ik legde deze situatie uit. Ze gebruikten dit als een optie alsof ze wilden zien hoe wij zouden reageren. We zeiden dat als ze accepteerden, we hun hun nummers zouden geven. “Er was één persoon die akkoord ging, maar er werd geen contact met hem opgenomen.”

Elchin Abdullayev, die sceptisch is over de beëindiging door de regering van “NGO-activiteiten”, zegt dat de regering geen enkel platform, maatschappelijk middenveld, mensenrechtenorganisatie of mensenrechtenverklaring erkent en wil erkennen.

Elchin Abdullayev zei dat dergelijke initiatieven het gevolg zijn van het voornemen van de regering om de weg vrij te maken voor mensen met wie zij wil samenwerken:

“Ik zal dit initiatief niet steunen, omdat ik niet bij dit proces betrokken wil worden.”