Eerlijk gezegd is ieders aandacht gericht op het 8-7-besluit van het Hooggerechtshof, dat de basiswet van de regering heeft ingetrokken en de redelijkheidsclausule, een van de belangrijkste instrumenten van rechterlijke toetsing van de rechterlijke macht, heeft geëlimineerd.
Zoals het hoort te zijn. Voor de eerste keer heeft het Hooggerechtshof de basiswet nietig verklaard, waardoor de grote prestatie van de premier teniet werd gedaan Benjamin NetanyahuRechterlijke toetsing voorgesteld voor 2023.
Maar op de lange termijn weegt het 8-7-besluit minder zwaar dan het 12-3-besluit, waarin een meerderheid van de rechters stemde dat enkele belangrijke wetten door het Hooggerechtshof konden worden vernietigd. Dit is het principe van de zaak.
Deze beslissing vernietigt de hoop van Netanyahu en de minister van Justitie Jariv Levin Hij moest een evenwicht creëren tussen de takken van de regering, waardoor de rechterlijke macht volledig of bijna volledig kon worden geïsoleerd van politieke beslissingen; omdat zelfs de meeste conservatieven in het hof in beroep konden gaan tegen deze beslissingen.
Als Netanyahu en anderen op dit moment de wetgeving willen gebruiken tegen de juridische revolutie van voormalig opperrechter Aharon Barak, die dit alles in gang heeft gezet, moeten ze er zowel naar streven als voorbereid zijn op de mogelijkheid dat rechterlijke toetsing wordt beperkt door vrijwel unanieme meerderheden. dat een rechtbank zo’n wet opnieuw zou kunnen vernietigen.
Heeft Netanyahu er, na botsingen met de Israëlische strijdkrachten, Shin Bet, de politie en de procureur-generaal, vertrouwen in dat de veiligheidstroepen van de regering zijn kant zullen kiezen in een dergelijke constitutionele crisis?
Het is ironisch dat Netanyahu minder polariserende opties heeft met de steun van de leider van de National Rally Party. Bennie Gantz.
Er was een minder extreme vorm van nietigverklaring, maar zonder het volledige rechterlijke toetsingsinstrument van de redelijkheidsclausule die Gantz waarschijnlijk zou hebben gesteund, en die de meeste rechters waarschijnlijk zouden hebben gesteund.
Netanyahu kan ook wachten op voormalige rechters Esther Hayut en Anat Baron was afgezet en dan had hij misschien geen wetgeving nodig omdat de rechtbank een conservatieve meerderheid van zeven tegen zes zou hebben en waarschijnlijk het grootste deel van zijn wetgeving zou laten passeren.
Of hij zou het Judicial Select Committee kunnen laten bijeenkomen om tot een compromis te komen; hier zou hij een rechter en Hayut kiezen, wat de conservatieve vleugel een meerderheid van 8-7 zou geven, iets wat Hayut bereid was te doen.
Degenen die dit besluit als de volgende activistische revolutie zien, kunnen gerust zijn. De rechtbank is 7-6 conservatief.
Bovendien stond de rechtbank zelfs onder Hayut de goedkeuring toe van veel belangrijke wetten (de Joodse natiestaatwet, verschillende belangrijke wetten gericht op het creëren van een alternatieve premier, en rotatieregels) die zeer politiek en persoonlijk van aard waren en velen raakten. problemen. Het is een van de grondwettelijke rechten. Er wordt verwacht dat de rechtbank het gezag van de wet van de premier niet zal vernietigen.)
Het Hooggerechtshof blijft vrijwel onbeperkte uitbreidingen verlenen aan regeringen na regeringen om de flagrante ongelijkheid bij het verlenen van vrijstellingen voor Haredim van de IDF aan te pakken.
Ondanks alle vrees dat de rechtbank zou proberen Netanyahu als premier af te zetten, stond een unanieme meerderheid van 11-0 hem toe zich kandidaat te stellen en in 2020 een regering te vormen, ondanks beschuldigingen van corruptie.
Degenen die het besluit bewonderen om deze fundamentele wet in te trekken, moeten op hun hoede zijn voor de toekomst. De herzieningsmaatregel van de rechtbank kwam niet uit de lucht vallen.
Een grote coalitie van groepen in het land is, terecht of ten onrechte, van mening dat het Hof zijn grenzen heeft overschreden op het gebied van een aantal belangrijke kwesties, met name Afrikaanse immigranten, maar ook op het gebied van een aantal kwesties op het gebied van het buitenlands beleid waarin het Hof heeft ingegrepen. soms voor links, maar zelden voor rechts.
Waarom nu?
De wens om de bevoegdheden van de rechterlijke macht te veranderen zal niet zomaar verdwijnen, en het besluit om de hoofdwet ongedaan te maken kan deze stap versterken.
In die zin zal het besluit om dit besluit te nemen terwijl het midden in een oorlog met Hamas zit, de critici van het Hof verder boos maken en hen politieker maken.
De ironie van het timingprobleem was dat het niets met de oorlog te maken had; Het was gewoon simpele bureaucratie. Hayut en Baron gingen in oktober met pensioen, met nog maar een paar weken om te beslissen wanneer hun termijn van drie maanden afloopt.
Ze hadden nu geen andere keuze dan te regeren of de beslissende stem op te geven over een kwestie die volgens hen onlosmakelijk verbonden was met hun erfgoed.
Als Netanyahu alleen maar had overwogen het proces uit te stellen tot na de oorlog, had hij gemakkelijk een noodregel kunnen aannemen die de twee in staat zou hebben gesteld de zaak later te beslissen, en ze zouden zeker op een dwaalspoor zijn geraakt.
In de wereld van vóór 7 oktober kan de volgende stap nog steeds in handen van Netanyahu zijn gevallen. Maar in een wereld van na 7 oktober, met verkiezingen in het vooruitzicht, zal Netanyahu dit waarschijnlijk als een kwestie gebruiken om zijn eigen kiesdistrict te versterken.
Zijn kansen op de wederopbouw van Rechtspraak 2.0 zijn klein, aangezien hij worstelt met oproepen om af te treden vanwege de aanval van Hamas op Zuid-Israël.
De vraag is dus of er nog andere belangrijke kwesties zullen worden opgelost in de verlengde interimperiode, wanneer de Judicial Select Committee eindelijk weer bijeenkomt wie premier zal worden en de Conservatieven voor het eerst in decennia een 7-6 meerderheid zullen hebben.
