Lessen die we van 7 oktober hebben geleerd: mensen begrijpen nu wat belangrijk is
Eindelijk goed nieuws.
Nee, het is niet de tweede chirurgische moord op Hamas in Beiroet. Salah al-AruriHoewel dit een langverwachte en belangrijke prestatie is. Nee, het is niet de vrijlating van duizenden reservisten die al bijna drie maanden in uniform, onder de wapens en weg van hun families hebben gezeten.
In plaats daarvan was het goede nieuws deze week dat de dramatische en precedentbepalende beslissingen van het Hooggerechtshof het maandag de macht gaven om de basiswetten in het algemeen ongedaan te maken, en in het bijzonder het Knesset-amendement dat het gebruik van de ‘geestelijke gezondheidswet’ verbiedt. Tot 2023. De verdeeldheid en de haat die kenmerkend waren voor het debat over de hervorming van het rechtsstelsel zijn er grotendeels niet in geslaagd het land terug te brengen 7 oktober.
Evenmin was het besluit van de rechtbank om de implementatie van een controversiële kieswet die premiers beschermt tegen gedwongen aftreden door de procureur-generaal of het Hooggerechtshof, uit te stellen tot de Knesset twee nachten later.
Er was niemand die deze beslissingen probeerde te gebruiken om Israël terug te brengen naar het zelfvernietigende separatisme.
Kort na de uitspraak van maandag stelde Channel 12-presentator Keren Marciano Yair Golan, een Meretz-politicus die naar voren werd geschoven als mogelijke leider van een nieuwe linkse partij vanwege zijn heroïsche reddingspogingen in het Zuiden op 7 oktober, met een vraag over de uitspraak van de rechtbank. beslissing.
Hij zei Minister van Justitie Yariv Levin Golan verklaarde dat de regering de “gerechtelijke revolutie onmiddellijk na de oorlog” zal voortzetten en zei: “We zijn klaar om te vechten, er is geen probleem. Net zoals we weten hoe we moeten vechten in Gaza en aan de noordelijke grenzen, vervloekten de reservetroepen door de coalitie weet ook…”
Op dit punt onderbraken Marciano en politiek correspondent Dafna Liel hem en namen hem ter verantwoording over zijn terminologie. ‘Je terminologie is zo extreem,’ zei Marciano. “Is het niet tijd om het debat onder controle te krijgen? Kijk naar de ramp.”
In het verleden – vóór 7 oktober – was dergelijke terminologie onbetwist. Integendeel, dit soort discours kan in sommige studio’s worden aangemoedigd omdat het voor controverse zorgt en goede confronterende televisie oplevert. Maar deze keer niet. Niet nu.
Golan was niet de enige.
Nu is alles anders tijdens de oorlog
Aan de andere kant van het politieke spectrum reageerde Otzma Yehudit-Kamerlid Zvika Fogel dinsdag op de uitspraak van de rechtbank met een brief over X. Beslissing van het Hooggerechtshof. Alles op zijn tijd. Geduld.”
Hoewel Fogel de steun had van partijleider Itamar Ben-Gvir en voorspelbaar bekritiseerd werd door leden van de oppositie, waren de reacties van andere leden van de vooroorlogse coalitie van premier Benjamin Netanyahu – partijen die hard vochten voor justitiële hervormingen – veelzeggend. .
Moshe Arbel, minister van Binnenlandse Zaken van Shas, reageerde bijvoorbeeld als volgt op Fogel, die de rol speelde van Marciano, die Golan niet toestond zijn sarcastische retoriek voort te zetten alsof 7 oktober nooit had plaatsgevonden: “De beschamende woorden van MK Zvika Fogel maakten me erg verdrietig . . Er is geen ruimte om het Hooggerechtshof te categoriseren of te vergelijken met de ergste van onze vijanden die de besten van dit land vermoorden, vermoorden, lastigvallen en ontvoeren. Zelfs als je er kritiek op wilt hebben, zo is het niet. Wij zijn één natie.”
De reacties van Marciano en Arbel waren een indicatie dat er iets aan het veranderen was in het land; Dit was een teken dat het land inderdaad iets heeft geleerd van de wreedheden van 7 oktober en zich heeft verzet tegen verdeeldheid zaaiende retoriek. We verlieten het land vóór deze aanval zeer weerloos. Tenminste tot nu toe.
Tenminste zolang de oorlog voortduurt, terwijl soldaten sterven, terwijl ongeveer 130 Israëli’s nog steeds gevangen worden gehouden door Hamas, terwijl zij en hun families onvoorstelbaar lijden lijden, terwijl er mensen zijn die tegen hervormingen zijn en mensen die vóór het rechtssysteem zijn. vechtend in dezelfde tanks en jagend in hetzelfde huis van Khan Yunus, wachtend om contact te maken met de vijand.
Nadat hij had geschreven dat het beter zou zijn geweest als de rechtbank met haar besluit had gewacht tot na de oorlog, schreef minister van Cultuur en Sport Miki Zohar, een fervent voorstander van het hervormingsplan van de rechtbank, het volgende: “Ze houden hun democratische verkiezingen, ze voelen zich als een overtreding, maar op dit moment is het onze plicht om op onze lippen te bijten, verantwoordelijk te handelen en de eenheid van het volk te bewaren. Dit is onze plicht jegens de martelaren en we hebben de opdracht gekregen dit te doen voor onze toekomst.’
Een soortgelijk standpunt werd verwoord door de leider van de National Rally Party, Benny Gantz, die precies een jaar geleden waarschuwde voor een burgeroorlog en de massa’s opriep de straat op te gaan tegen plannen om de rechterlijke macht te herzien om “het land te destabiliseren”.
Na het besluit dat maandagavond werd genomen, schreef Gantz op sociale media dat Israël aan de vooravond van 7 oktober een niveau van verdeeldheid en haat had bereikt dat het nooit had mogen bereiken. “Het is noodzakelijk om de beslissing te respecteren en te leren van het gedrag van vorig jaar; we zijn broeders, we hebben allemaal een gemeenschappelijk lot. Deze dagen zijn niet voor politieke debatten; er zijn vandaag geen winnaars en verliezers. “We hebben vandaag één gemeenschappelijk doel; “om samen de oorlog te winnen.”
Oppositieleider Yair Lapid sloeg een minder verzoenende toon aan. Nadat hij op sociale media de volledige steun van zijn partij voor het Hooggerechtshof had geuit, voegde hij eraan toe: “Als de Israëlische regering opnieuw een rechtszaak aanspant bij het Hooggerechtshof, heeft zij niets geleerd. Ze hebben niets geleerd op 7 oktober; ze hebben niets geleerd van de 87-jarige dag oorlog voor ons huis.”
Maar het lijkt erop dat ze iets hebben geleerd. Ondanks alle teleurstellingen veroorzaakt door de rechterlijke beslissing, stelde niemand in de coalitie, zelfs Levin niet, voor om onmiddellijk actie te ondernemen om de beslissing ongedaan te maken.
Herinnert u zich de vraag die Netanyahu herhaaldelijk werd gesteld nadat de Knesset de wet had aangenomen die de redelijkheidswet introk? Zal de rechter het besluit naleven als het in strijd is met de wet? Nu lijkt dit een betwistbaar punt. Een dergelijke vraag is na de uitspraak van de rechtbank niet meer gesteld.
In deze context gaf Netanyahu niet eens commentaar op de beslissing. Levin veroordeelde dit, maar voegde eraan toe: “Als de oorlog op verschillende fronten wordt gevoerd, zullen we verantwoordelijk en terughoudend blijven handelen.”
Sommige waarnemers zeiden dat het besluit een einde maakte aan het hervormingsplan voor de rechterlijke macht, omdat de rechtbank duidelijk maakte dat dit de bevoegdheden van de rechterlijke macht niet zou beperken. Hoewel dit in formalistische zin waar kan zijn, was het 7 oktober die werkelijk een einde maakte aan de revisie van het gerechtshof, althans voor de nabije toekomst.
Nadat Hamas het land had gecorrumpeerd en tot oorlog had geleid, verbleekte al het andere in vergelijking, inclusief kwesties die voor het publiek destijds te belangrijk leken om bereid te zijn het land te verlaten of militaire middelen voor hen op te geven. .
OP DIT PUNT, een paar minuten vóór de uitspraak van het Hof, luisterden veel mensen naar het nieuws om het vonnis te horen. Kort voor de aankondiging maakte de IDF de naam vrij van een andere soldaat die in Gaza was gedood, Amichai Yisrael Yehoshua Oster.
Dat het nieuws van de dood van een andere militair samenvalt met de uitspraak over het redelijkheidsoordeel, maakt de situatie tot een treurig beeld. Ja, de uitspraak van de rechtbank was belangrijk en de kwestie van de rechterlijke hervorming is reëel en moet worden aangepakt, maar omdat er elke dag soldaten worden gedood, komt deze kwestie op de achtergrond.
Nadat het vonnis maandagavond bekend werd gemaakt, werd de uitspraak van de rechtbank breed uitgemeten in het nachtelijke nieuws. Als er geen oorlog was geweest, zou het dagenlang de nieuwscyclus domineren.
Maar nu is het tijd voor oorlog, en het besluit doet Israël een aantal sporten op de ladder van herschikte prioriteiten dalen. In de eerste 90 minuten van het nieuwsprogramma van Channel 12 op dinsdagavond viel Arouri ‘s nachts aan en de vrees voor spanningen uit het noorden is niet eens het vermelden waard.
Dit is een duidelijke indicatie van wat het land op dit moment belangrijk vindt.
De gematigde reactie van het land op de uitspraken van de rechtbank van deze week is ook een indicatie dat het land de lessen van 7 oktober heeft geleerd en zich niet wil terugtrekken in de destructieve strijd en ondermijnende meningsverschillen die de voorwaarden voor deze aanval hebben geschapen.
