Moeder adopteert kind met hersenverlamming: ‘Als mijn zoon niet wakker wordt, gooi ik mezelf uit het raam’

Tarana Aliyeva, een inwoner van Agsu, haar hele leven kind Ze zou geen moeder kunnen zijn, ook al zou ze dat willen.

De vrouw is in 2017 ingeschreven kind de bedienden van zijn huis vertelden hem dat de familie uit Bakoe kwam 10 Ze is van plan Ali’s maandelijkse kinderen achter te laten. T. Aliyeva en haar man besloten onmiddellijk het kind te adopteren. Pas nadat dit proces was voltooid, vernamen ze dat de biologische ouders de ziekte van de baby voor hen verborgen hadden gehouden.

“Toen Ali’s familie erachter kwam dat hij niet gezond was, brachten ze hem tijdelijk naar het ziekenhuis, en toen kind Ze waren van plan het thuis neer te zetten. Ik kreeg te horen dat de jongen aan een longontsteking leed. Dit maakte me niet bang, ik wilde echt een kind adopteren omdat ik nog nooit de vreugde van het moederschap had ervaren”, zei Tarana Aliyeva.

Zij en haar man adopteerden Ali en gaven hem de achternaam van zijn vader, Azizkhanlı.

Omdat de baby hevig hoestte, nam T. Aliyeva hem mee naar de dokter, en wat hij hier hoorde was onverwacht voor hem. De specialist zei dat Ali geen longontsteking had en dat zijn ogen bijna blind waren.

“Na onderzoek kwam ik erachter dat mijn zoon hersenverlamming heeft… doktoren ze zeiden dat het moeilijk zou zijn met zo’n kind, ze stonden erop dat hij terugkeerde naar zijn biologische familie. Maar ik kon niet… Op dat moment kon mijn man het niet accepteren en zijn we op zijn verzoek gescheiden’, zei Tarana Aliyeva.

Maar deze vrouw beledigde niet, ze wijdde haar leven aan haar zoon en deed alles voor zijn herstel. Tarana Aliyeva werkte 28 jaar als senior adviseur bij een notaris, maar moest alles opgeven om voor Ali te zorgen.

Volgens de vrouw werkt ze nu in het notarisarchief en doet ze allerlei bijbaantjes:

“Ik heb het huis verkocht voor de behandeling van het kind. Experts uit Bakoe zorgen voor zijn gezondheid, dus we moeten in twee steden wonen. 10 Ik verdien geld in Ağsu, de rest 10 en we wonen overdag in de hoofdstad om te ontwennen. In Bakoe logeren we soms bij enkele van onze familieleden, soms bij anderen…”

Een inwoner van Ağsu zegt dat de behandeling Ali veel heeft geholpen. Na drie maanden een neuroloog te hebben bezocht, keerde zijn gezichtsvermogen terug. Het kind kan echter nog steeds niet praten of bewegen.

“Ik herinner me dat er dagen waren Ali haar stem schreeuwde zoveel pijn dat ze stikte, ze sliep pas ‘s ochtends. Ik kon niet normaal eten of slapen, ik waste gewoon mijn gezicht en ging vroeg in de ochtend naar mijn werk. Godzijdank gaat het nu beter met mijn zoon, en het allerbelangrijkste: hij heeft nu de mogelijkheid om te praten en te lopen”, benadrukt Tarana Aliyeva.

Hij zegt ook dat hij onderweg veel aardige mensen heeft ontmoet en moeder en kind zoveel mogelijk heeft geholpen. Volgens haar is een van deze mensen logopedist-defectoloog Esmira Gafarova:

“We gaan naar het centrum van mevrouw Esmira. De revalidatiesessie kost 45 manats, maar eerst kreeg ze korting op 15 manats, nu geven we nog maar 10 manats. Ze gaf ons ook dure speciale schoenen. Ook helpt een medewerker van het centrum genaamd Firishda ons veel.”

Op 24 oktober was het vijf jaar geleden dat Tarana het kind had geadopteerd. Volgens de vrouw hebben de biologische ouders van het kind gedurende deze jaren nooit aan haar gezondheid getwijfeld:

“Ali Hoewel hij op 1 januari is geboren, vieren we zijn verjaardag op 24 oktober. Gedurende deze vijf jaar heb ik alle ziekenhuizen van onze stad bezocht. Ali Het is mij dierbaar, het is mijn grootste bezit in het leven. Ik ben zo bang om hem te verliezen.

doktoren Ze stelden een MRI voor (met behulp van anesthesie), maar waarschuwden dat het kind misschien niet meer wakker zou worden. Ik heb het lange tijd vermeden, maar op aandringen van de doktoren nam ik het risico. Toen ik mijn zoon naar de MRI bracht, stond ik bij het raam en dacht: “Als Ali niet wakker wordt, gooi ik mezelf hier weg…”

T. Aliyeva blijft haar kind regelmatig naar de dokter brengen en zorgt thuis voor haar ontwikkeling. Medicijnen worden elke twee maanden voorgeschreven, met een totale prijs van 300-500 manats.

“Na het lezen van ons verhaal zou ik heel blij zijn als iemand Ali zou kunnen helpen zijn behandeling voort te zetten. Maar we zullen ook graag morele steun krijgen, het zal ons de kracht geven om niet op te geven en verder te gaan”, besluit Tarana Aliyeva.

Degenen die mevrouw Tarana financieel of in andere zaken willen helpen, kunnen contact opnemen met +994 51 449 70 16 en +994 70 449 70 16. (Media.az)