Politieke commentator: “Pashinyans erkenning van de territoriale integriteit van Azerbeidzjan is positief, maar…” – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws

Mirgadirov denkt dat deze verklaring niet de oplossing van het conflict betekent

“De verklaring van de Armeense premier Nikol Pashinyan dat hij de territoriale integriteit van Azerbeidzjan erkent tijdens de top van de Europese Raad in Reykjavik op 17 mei is positief. Dit lost het probleem van Nagorno-Karabach echter niet op.”

Politiek commentator Rauf Mirgadirov zei dit terwijl hij commentaar gaf op de toespraak van Nikol Pashinyan voor Meydan TV.

N. Pashinyan voornoemd Dat Armenië de territoriale integriteit van Azerbeidzjan erkent binnen het kader van 86.600 vierkante meter:

“Azerbeidzjan verklaarde ook dat het de 29.800 vierkante meter territoriale integriteit van Armenië erkent.

Volgens hem was het jarenlang bestaan ​​van het Karabach-probleem een ​​excuus voor het gebrek aan democratie in Armenië:

“Onze fluwelen revolutie in 2018 schiep de voorwaarden voor democratische ontwikkeling. In september 2020 viel Azerbeidzjan echter Nagorno-Karabach aan en Armenië raakte betrokken bij de oorlog. Op 9 november 2020 ondertekende ik de drievoudige verklaring die leidde tot aanvallen op staatsinstellingen in Armenië, maar de democratische orde hebben we kunnen beschermen.”.

“Moskou behoudt de mogelijkheid om via de separatisten beide landen te beïnvloeden.

Mirgadirov gelooft eigenlijk dat de toespraak van Pashinyan betekende dat het conflict van het interstatelijke naar het binnenlandse niveau werd verplaatst:

“Moet Baku in dit geval op de een of andere manier zijn soevereine rechten in de regio opnieuw doen gelden? Op een gegeven moment zal Azerbeidzjan de separatisten moeten neutraliseren door middel van vreedzame of lokale militaire operaties. Natuurlijk geef ik de voorkeur aan rustige manieren. Dit zal heel moeilijk op te lossen zijn. Want zolang de Russische vredeshandhavers in Nagorno-Karabach zijn, behoudt Moskou de mogelijkheid om via de separatisten beide landen te beïnvloeden.”

Rauf Mirgadirov ziet de laatste toespraak van Nikol Pashinyan echter niet als een nieuwe benadering van Armeense zijde:

“Voormalig president Ter-Petrosyan sprak vanuit een vergelijkbare positie. Petrosyan zei echter dat dit conflict niet tussen Azerbeidzjan en Armenië is, maar tussen Azerbeidzjan en Nagorno-Karabach en dat Baku de kwestie met Khankendi moet oplossen. Pas in de jaren 90 kon Armenië zijn deelname aan militaire operaties niet verbergen. Bovendien omvatte de preambule van het onafhankelijkheidsdocument dat Petrosyan ondertekende toen hij voorzitter van het Armeense parlement was, de eenwording van Nagorno-Karabach. Er waren twee problemen: ze namen deel aan militaire operaties en het bekende document toonde de hypocrisie van Petrosyan aan.”

“Het positieve aspect van de toespraak van Pashinyan is dat Armenië voor het eerst de territoriale integriteit van Azerbeidzjan, inclusief Karabach, erkende. Dit is echt belangrijk. Vroeger was het anders, ze zeiden dat ze de eisen van de Karabach Armeniërs voor onafhankelijkheid en eenwording steunden. Dit is niet langer een erkenning van territoriale integriteit.” – zei de politieke commentator.

“...Er kwamen eisen uit Moskou”

Volgens hem kwamen de eisen van de Karabach Armeniërs voor onafhankelijkheid en hereniging met Armenië uit Moskou:

“Als je je herinnert, voelde Moskou zich ongemakkelijk toen de partijen de Alma-Ata-verklaring in Praag steunden. Lavrov reageerde zeer hard. Omdat Moskou wilde dat de status van Nagorno-Karabach voor de toekomst behouden bleef in het vredesakkoord, en deze situatie veroorzaakte de De territoriale integriteit van Azerbeidzjan zou tot op zekere hoogte in twijfel worden getrokken. Daarom was het logisch dat Moskou boos was: “Het Kremlin gebruikt de separatisten van Nagorno-Karabach als drukmiddel op beide staten.”

“De druk op Pashinyan van binnenuit en het noorden zal toenemen, maar het zal niet genoeg zijn.

De politiek commentator gelooft niet dat vredesboodschappen aanhangers van de “oorlogspartij” in Armenië zullen mobiliseren:

“Een van de redenen waarom Pashinyan aan de macht kwam, was in feite dat de aanhangers van Kocharyan en Sarkisyan niet op een gemeenschappelijke basis konden komen. Maar beiden waren ondergeschikt aan Moskou. Het is waar dat het in de toekomst voor hen vanzelfsprekend zal zijn om te fuseren, maar op dit moment is het enigszins twijfelachtig of dit de situatie aanzienlijk zal veranderen. De belangrijkste reden hiervoor is de verzwakking van hun patroonheilige Kremlin in de zuidelijke Kaukasus. Desondanks zal Rusland de druk op Armenië blijven opvoeren. Denk aan de verklaring van Lavrov een paar dagen geleden over de grensmissie van de CSTO. Hij zegt dat het document klaar is, maar Yerevan heeft het niet ondertekend.”

Hij denkt dat de druk op Pashinyan van binnenuit en het noorden zal toenemen, maar de reactie van de samenleving zal niet genoeg zijn:

“Omdat de Armeense samenleving zeer divers is en de segmenten die druk op het publiek zullen uitoefenen, verschillend zijn. De invloed van de “oorlogspartij” in Armenië en haar vermogen om druk uit te oefenen op gebeurtenissen begint al af te nemen.”

Wat zegt Aliyev?

Dat vertelde de Azerbeidzjaanse president Ilham Aliyev op 18 april aan Az.TV in het district Salyan rapportHij zei dat Armenië, dat altijd zei “Karabach is Armenië en is een probleem”, vandaag de zin “Karabach is Azerbeidzjan en is een probleem” zou moeten herhalen.

“Want als hij “A” zei, had hij ook “B” moeten zeggen. Armenië, dat heeft laten zien klaar te zijn voor een vredesakkoord op basis van de Alma-Ata-verklaring, moet nu officieel verklaren dat Karabach Azerbeidzjan is. Ik denk dat het verloop van de zaak dit aantoont omdat er geen andere keuze is. We hebben herhaaldelijk verklaard dat we onze interne aangelegenheden met geen enkel land zullen bespreken. Karabach is onze interne aangelegenheid.”

“Armeniërs die in Karabach wonen, moeten het Azerbeidzjaanse staatsburgerschap accepteren of een andere plek zoeken om te wonen. Er is hier volledige vrijheid, alle democratische grondslagen worden geboden. Dit probleem moet worden opgelost op basis van mensenrechten. Onze acties van vandaag tonen dit aan en het is onze bedoeling om zo snel mogelijk een vredesakkoord te ondertekenen om een ​​einde te maken aan dit conflict tussen Azerbeidzjan en Armenië. – zei Aliyev gemaakt.

Een korte geschiedenis van het conflict

De eerste fase van het Karabach-conflict tussen Azerbeidzjan en Armenië begon in 1988.

Tijdens de Eerste Karabach-oorlog, die begon met de territoriale claim van Armenië op Azerbeidzjan en eindigde met de in 1994 ondertekende staakt-het-vuren-overeenkomst, werden de Nagorno-Karabach-regio van Azerbeidzjan en de 7 districten bezet.

Als resultaat van de Tweede Karabach-oorlog, die in september 2020 44 dagen duurde tussen de strijdkrachten van Azerbeidzjan en Armenië, herwon Azerbeidzjan de controle over een deel van Karabach en 7 omliggende districten.

Russische vredeshandhavers werden ingezet bij de Lachin Corridor en de contactlijn in Karabach, nadat de conflicten waren gestopt met de drievoudige gezamenlijke verklaring ondertekend door de leiders van Azerbeidzjan, Armenië en Rusland.

In dit stadium wordt het staakt-het-vuren in de regio regelmatig geschonden en zijn er zelfs dagen van schermutselingen.

Als gevolg hiervan verliezen beide partijen en geven ze elkaar de schuld.