In Tel Aviv werden protesttenten opgezet voor de terugkeer van gijzelaars – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
TEL AVIV (JTA) – Een groot deel van dit jaar is de Kaplanstraat in het hart van de stad het toneel geweest van massale protesten. De straat was gevuld met leuzen en spandoeken, en elke zaterdagavond kwamen tien- of zelfs honderdduizenden Israëli’s bijeen om tegen de regering te demonstreren.
Deze protesten eindigden nadat Hamas op 7 oktober Israël aanviel, waarbij duizenden doden en gewonden vielen en honderden gevangen werden genomen. Maar ze werden vervangen door een ander, kleiner, donkerder en ingetogener.
Dit nieuwe protest is ook tegen de regering gericht, maar in plaats van de wetgevingsagenda te veranderen, eist het dat de Israëlische leiders meer doen. Hamas houdt 200 gijzelaars vast In Gaza. Het bevindt zich in twee geïmproviseerde kampen aan weerszijden van Kirya, de centrale militaire basis van Israël en het hoofdkwartier van het Israëlische leger. Tientallen demonstranten, waaronder familieleden van de gijzelaars, bleven daar van 9.00 uur tot 22.00 uur om aan te dringen op de terugkeer van de gevangenen.
Itzik, een 73-jarige geschiedenisleraar die Kaplan al enkele dagen bezoekt, weigerde zijn volledige naam te geven. Hij is een familievriend van de 18-jarige soldaat Liri Albag, die werd gevangengenomen toen hij diende in kibboets Nahal Oz aan de grens met Gaza.
“Ondanks alle fysieke inspanning heb ik niet de kracht om vrijwilligerswerk te doen”, zei Itzik. “Maar ik kan iets terugdoen door gezinnen te versterken met mijn aanwezigheid hier.”
Sinds het bloedbad is de populariteit van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu afgenomen, en uit een recente opiniepeiling bleek dat een meerderheid van de Israëli’s wil dat hij na de oorlog aftreedt. Maar sinds 7 oktober en de Israëlische oorlog tegen Hamas in Gaza hebben de Israëli’s een nieuw portret van eenheid van doel geschetst, na jaren van verdieping van de politieke verdeeldheid.
Het protest van Kaplan vormt een uitzondering: sommige deelnemers willen dat Netanyahu liever nu dan later aftreedt en zich in schreeuwgevechten met zijn aanhangers begeeft. Anderen zijn minder gericht op de premier en hopen een onpartijdige oproep tot vrijlating van de gijzelaars voort te zetten, inclusief een oproep tot onderhandelingen over hun vrijlating, mogelijk als onderdeel van een gevangenenruil.
“Bibi en zijn bende moeten weg”, zegt Miri Lahat, 73, die zondag een anti-Netanyahu-demonstratie in Kaplan bijwoonde en al zeven jaar tegen hem protesteert. “De regering heeft ons twee keer verraden door ons in deze situatie te brengen en de gijzelaars niet vrij te laten.”
Honderden Hebreeuwse en Engelse posters sieren de drukke straten en lijken op de posters die nu op het behang van grote steden in de Verenigde Staten hangen. Ze tonen de naam en foto van de gijzelaar, enkele biografische details en het woord ‘Gestolen’ in hoofdletters. Op verschillende borden stond: “Laat de gijzelaars nu vrij!” het zei.
Andere initiatieven georganiseerd in solidariteit met gijzelaars
Ook andere initiatieven binnen Israël zijn hierop gericht Let op garanties. Een paar blokken verwijderd van de tenten van het Tel Aviv Museum of Art, sabbat maaltijd Het symboliseerde de gevangengenomen Israëlieten met 200 lege stoelen. Israëlische techwerkers organiseerden zich om hun vermiste landgenoten te identificeren. Familieleden van de gijzelaars hielden persconferenties en ontmoetten staatshoofden en andere staatshoofden.
Itzik is een van de tientallen vrijwilligers die naar Kaplan kwamen om de families van de gijzelaars te steunen en een van de honderden bezoekers die hun armen kwamen binden met gele linten, het internationale symbool van de terugkeer van de gijzelaars. Gedurende de dag toeterden talloze auto’s om hun steun te betuigen.
Het opzetten van een protesttent is een traditie in het Israëlische activisme. De ouders van Gilad Shalit, een soldaat die in 2006 door Hamas werd ontvoerd, zetten een tent op tegenover de residentie van de premier in Jeruzalem en bleven daar vijftien maanden totdat hun zoon in 2011 werd vrijgelaten tijdens een gevangenenruil. Datzelfde jaar sloegen de Israëlieten hun kamp op. op de Rothschild Boulevard in Tel Aviv om te protesteren tegen de hoge kosten van levensonderhoud in het land. Dit jaar kampeerden tegenstanders van Netanyahu’s poging om de rechterlijke macht te verzwakken kort in de buurt van het parlementsgebouw in Jeruzalem.
Dafna Sheer, een 70-jarige Israëliër die in Hofit woont, een badplaats ongeveer 40 kilometer ten noorden van de protesttenten, zei dat ze zondag naar Kaplan kwam omdat ze ‘diepbedroefd’ was omdat ‘dit mijn kleinzoon zou kunnen zijn’. wie werd gepakt. Hij geeft Netanyahu ook de schuld van de jongste ramp en de huidige reactie. ‘Hij moet aftreden,’ zei hij botweg.
De 49-jarige Tamar Bialik, inwoner van Tel Aviv, was een van de demonstranten die een spandoek vasthielden voor voorbijgangers, een lid van de Israëlische transmuziekgemeenschap die gedecimeerd werd door het bloedbad van Hamas in een ravijn nabij de grens met Gaza op 7 oktober. Hij zei dat hij wegging. “Van Shiva tot Shiva” voordat hij bij Kaplan’s tent aankwam om twee vrienden te verdedigen die door Hamas-terroristen op een muziekfestival waren ontvoerd.
“Ilan Avraham, 56, was als de vader van de Israëlische transgendergemeenschap”, zei hij. “Vanaf zijn zestiende ging Moran elke week naar trancefeesten toen Stella (Yanai) een juwelierszaak had op het Nova-festival.”
Hij voegde eraan toe dat de transgendergemeenschap van het land een geschiedenis heeft die doordrenkt is van trauma. Hij zei dat het na de moord op premier Yitzhak Rabin in 1995 tot bloei kwam als weerspiegeling van ‘ware liefde’.
‘Door naar veel shiva’s te gaan, leerde ik voor het eerst waar mijn vrienden woonden en wat ze deden’, zei hij. “Deze details zijn ongepast voor een transgemeenschap die spreekt over volledige vrijheid.”
Vorige week was er ook een groep bezoekers die de Masorti-beweging vertegenwoordigde, de Israëlische versie van het conservatieve jodendom, om te bidden, evenals verschillende Amerikaanse rabbijnen. Na hun bezoek werd het middaggebed om 17.00 uur onderdeel van het dagelijkse ritueel in het kamp.
“Ik werd afgelopen dinsdag uitgenodigd om me bij de Masorti-beweging aan te sluiten, om hier te komen en naar de mensen te luisteren”, zei de Israëlisch-Amerikaanse rabbijn Amichai Lau-Lavie, die Lab/Shul in New York leidt en deel uitmaakte van de bezoekende groep. Dinsdag. “We vormden een kring, zongen liedjes, baden voor genezing en voor de gevangenen. Daarna nodigden we iedereen die Mincha wilde doen uit om mee te doen.”
De gebedsdienst was één tussenstop tijdens Lau-Lavins lange rondreis door het land om pastorale zorg te verlenen aan getraumatiseerde Israëli’s; dit omvatte een bezoek aan een hotel waar familieleden waren verhuisd nadat hun kibboets op 7 oktober was aangevallen.
Lau-Lavy zei dat, hoe pijnlijk het nu ook is, Joden door de geschiedenis heen samen zijn gekomen om de terugkeer van gevangenen te steunen.
“Mensen moeten samen staan, en als er geen woorden of liedjes zijn, moeten mensen weten dat ze niet alleen zijn”, zei hij. “Het feit dat er in onze archieven een tweeduizend jaar oud gebed voor de vrijlating van gevangenen wordt aangetroffen, toont aan dat we hier eerder zijn geweest.”
