De moord op Yuval Castleman onderstreept de cultuur van voorzichtigheid in Israël
Donderdagavond sprak ik met de nieuwslezer: Israëlische reservist Aviad Frija Hij werd door rechtse politici en commentatoren geprezen als een held vanwege zijn rol in de reactie op een terroristische aanslag op een bushalte in Jeruzalem eerder die dag.
Frija werd maandag door de IDF gearresteerd en er wordt onderzoek naar gedaan. De persoon die hij neerschoot was geen vermoedelijke terrorist, maar een Israëlisch staatsburger die een rol speelde bij het stoppen van de aanval.
Volgens een video ter plaatse liet Frija zijn pistool vallen en schoot de 38-jarige advocaat Yuval Doron Castleman neer nadat Castleman knielde en zijn handen omhoog deed om te laten zien dat hij wegging. Gevaar. Castleman, een voormalige politieagent en advocaat, lag een dag na zijn 38ste verjaardag voor het eerst op de grond, onder het bloed van zijn verwondingen.
Castleman deed wat nodig was om hem te leren kennen. Hij knielde neer, opende zijn jas om te laten zien dat hij geen explosieven bij zich had, en riep: “Niet schieten, ik ben een Jood, ik ben een Israëliër”, en ze bleven op hem schieten. ” vader Moshe Castleman– zei de Israëlische legerradio.
De opkomst van de Israëlische wapencultuur
De dood van Castleman benadrukte hoe de rechtse regering van Israël gewone Israëliërs aanmoedigt om wapens te bezitten en zelf terrorisme te bestrijden; Critici zeggen dat dit bedoeld is om de veiligheid te vergroten en tot meer bloedvergieten in Israël te leiden. Premier Benjamin Netanyahu, die al te maken kreeg met wijdverbreide publieke verontwaardiging over zijn aanpak van de aanval van Hamas op Israël van 7 oktober, kreeg de afgelopen dagen steeds meer kritiek te verduren vanwege wat sommigen omschrijven als de dood van Castleman.
“Er is een jungle toegestaan als het gaat om de verspreiding van wapens en alles wat met het gebruik van wapens te maken heeft”, zei Eran Etzion, voormalig vice-voorzitter van de Israëlische Nationale Veiligheidsraad, tegen de Israëlische publieke omroep Cannes. gezegd. “Dit is iets verschrikkelijks dat verstrekkende gevolgen zal hebben… een sfeer waarin iedereen een wapen oppakt en gebruikt.”
De familie van Castleman bekritiseerde ook de autoriteiten vanwege hun reactie. Zijn vader en zus Shaked omschrijven zijn dood als een “executie”, terwijl zijn zus Noga zei dat de familie pas uren na het incident iets van de politie hoorde, waardoor Castleman de kans kreeg om hem in zijn laatste uren te troosten.
“We gingen door met ons leven terwijl hij voor zijn leven vocht”, zei Noga volgens Kahn. ‘We waren er niet om van hem te houden, om hem uit te nodigen. “Ik zou niet willen dat iemand op zo’n onbegrijpelijke manier hoort wat er is gebeurd met iemand van wie ik houd.”
“In plaats van te rouwen, vechten we voor gerechtigheid”, zei Shaked na zijn dood.
Al meer dan een jaar moedigt Israëls extreemrechtse minister van Nationale Veiligheid, Itamar Ben-Gvir, particuliere burgers aan om wapens te bezitten en versoepelt Israëls historisch strenge eisen voor wapenbeheersing. Hij probeerde ook de regels voor open vuur te versoepelen voor de politieagenten onder wie hij toezicht hield. Eerder dit jaar prees hij een Israëlische immigrant die tijdens een ruzie een Palestijn doodde. (Frija is lid van Hilltop Youth, een extremistische ontheemde jeugdgroep, en ook een reservist in de IDF.)
Sinds 7 oktober hebben ruim 260.000 mensen een wapenvergunning aangevraagd, vertelde Ben-Gvir tijdens de laatste hoorzitting van de regering. “Toen de oorlog begon, wisten we dat we gelijk hadden toen we zeiden dat overal waar wapens aanwezig zijn iemand kan worden gered”, zei hij onlangs op een bijeenkomst van zijn partij, Otzma Yehudit, oftewel Jewish Power.
Het beleid van Ben-Gvir stuitte echter op terugslag. De afgelopen weken hebben Israëlische media gemeld dat Amerikaanse functionarissen hebben gedreigd de wapenleveringen aan Israël stop te zetten als deze in handen van burgers blijven vallen. (Het ministerie van Buitenlandse Zaken weigerde commentaar te geven; een functionaris vertelde JTA dat het ministerie uit beleidsoverwegingen geen commentaar geeft op “de status van vergunde directe commerciële defensieverkoopactiviteiten.”) Maandag nam het hoofd van de Israëlische Autoriteit voor vuurwapenvergunningen ontslag. Protest tegen de versoepeling van de vereisten voor wapenbezit.
Er bestaat een verband tussen critici van de Netanyahu-regering Ben-Gvir‘s beleid en Frieja schiet Castleman neer, ook al droeg Frieja op dat moment een uniform.
Moshe Ya’alon, Netanyahu’s voormalige bondgenoot en minister van Defensie, schreef online dat Ben Gvirs ‘populistische oproepen’ om de regels voor open vuur te versoepelen ‘bijdroegen aan de tragische uitkomst’. Yaalon en anderen brachten de aanval ook in verband met een incident uit 2016 waarbij IDF-soldaat Elor Azaria een ongewapende Palestijnse terrorist die op de grond lag doodschoot. Azaria werd berecht en veroordeeld, maar hij werd ook voor sommigen ter rechterzijde een held.
Netanyahu’s critici bekritiseerden hem vanwege zijn eerste reactie op het incident, waarin hij het beleid van Ben-Gvir verdedigde en tegelijkertijd erkende dat hij potentiële bedreigingen vormde.
“We weten dat tijdens golven van terrorisme in de afgelopen tien jaar en daarvoor de aanwezigheid van gewapende burgers vaak de situatie heeft gered en een grote ramp heeft voorkomen.” “Ik denk dat we dit beleid in de huidige situatie moeten voortzetten. Ik sta er volledig achter. Misschien moeten we er de prijs voor betalen, dat is het leven.”
De opmerking ‘zo is het leven’ irriteerde vooral critici, en zondag bracht Netanyahu een sympathiekere boodschap naar voren in een video die hij op sociale media deelde, waarin hij zei dat hij met de vader van Castleman sprak.
“Yuval Doron Castleman is een Israëlische held. Yuval toonde grote moed en redde de levens van veel mensen”, zei Netanyahu. “Maar helaas vond er een vreselijke tragedie plaats en werd de man die de anderen redde gedood. Er moet een grondig onderzoek worden uitgevoerd.”
In de dagen na het incident bracht de IDF verschillende verklaringen uit waarin stond dat de regels van inzet verdachten verboden om met hun handen omhoog te schieten, en op maandag werd aangekondigd dat Frija was vastgehouden en ondervraagd in wat zij een “voorlopige arrestatie” noemde. Frija beweerde dat ze sinds haar eerste interview voor haar leven had gevreesd.
Critici van de aanval aan de linkerkant zien het niet als een op zichzelf staand incident, maar als het resultaat van jarenlange cultuur aan de rechterkant van Israël. Avner Gvaryahu, directeur van de anti-bezettingsgroep Breaking the Silence, beschreef “een jaar durende campagne om rechtse politici, organisaties, woordvoerders en journalisten te ontwapenen”, voortbouwend op de ervaringen van oorlogsveteranen. toen hij werd geconfronteerd met de dreiging van onze soldaten’ – maar merkte op dat het onmogelijk was om te weten wat Frieja op dat moment dacht.
Gvaryahu, wiens organisatie rondleidingen langs de westkust geeft, zei dat hij de cultuur daar ziet voortduren. Van wat ze hebben gezien, worden de gevechtsregels van soldaten ‘flexibeler, waardoor het gemakkelijker wordt om te schieten’.
Ondanks de kritiek omschrijven Ben Gvir en de mensen ter rechterzijde het incident als een verschrikkelijk ongeluk. In een online post noemde de rechtse journalist Yotam Zimri de aanval een “verschrikkelijke tragedie” en zei dat het verkeerd was om Frija de schuld te geven.
“Er zijn geen slechteriken in dit verhaal behalve twee Arabische moordenaars”, zei hij, verwijzend naar de twee aan Hamas gelieerde terroristen die de aanval van donderdag uitvoerden. “Als je op zoek bent naar andere slechteriken, heb je een probleem.”
Maar tijdens een bezoek aan de familie van Castleman op maandag erkende de Israëlische president Isaac Herzog dat de staat enige verantwoordelijkheid draagt voor haar dood.
“Ik kwam hier niet als een gewone burger, maar als hoofd van de staat Israël, om vergeving te vragen en om mijn grote dankbaarheid te uiten aan de Israëlische held die een grote en moedige daad heeft verricht”, zei hij. Ik zie het leven op de slechtst en lelijkst mogelijke manier.
