De legendarische Duitse politicus Wolfgang Schäuble sterft op 81-jarige leeftijd

Wolfgang Schäuble, die in 1990 hielp bij de onderhandelingen over de Duitse hereniging en ruim twintig jaar later als minister van Financiën een centrale figuur was in de zware bezuinigingen om Europa uit de schuldencrisis te halen, is overleden.

Hij was 81.

Schäuble overleed dinsdagavond thuis, zo vertelde zijn familie woensdag aan het Duitse persbureau DPA.

Hij werd in oktober 2009 minister van Financiën van bondskanselier Angela Merkel, vlak voordat onthullingen over het stijgende begrotingstekort van Griekenland de crisis veroorzaakten die het continent overspoelde en de financiële orde in de wereld dreigde te destabiliseren.

Hij was al jarenlang voorstander van een grotere Europese eenheid en hielp bij het leiden van een jarenlange inspanning die gericht was op diepere integratie en strengere regels.

Na acht jaar minister van Financiën te zijn geweest, versterkte Schäuble zijn status als ouder staatsman door voorzitter van het Duitse parlement te worden – de laatste stap in een lange politieke carrière in de frontlinie waarin hij enorme tegenslagen overwon. Hij bleef tot aan zijn dood wetgever.

Schäuble zat in een rolstoel nadat hij vanaf zijn middel verlamd was geraakt nadat hij werd neergeschoten tijdens een verkiezingsbijeenkomst in 1990, vlak na de hereniging.

Slechts enkele weken later ging hij weer aan het werk en het jaar daarop werd hij gecrediteerd voor het helpen beïnvloeden van het Duitse parlement om de hoofdstad van het herenigde land van Bonn naar Berlijn te verplaatsen.

Op zijn 70e verjaardag in 2012 omschreef Merkel Schäuble als “een architect van de Duitse eenheid, een architect van de zet van de regering, en momenteel een architect van een stabiele eurozone.”

Merkel zei dat de ervaren minister “het langetermijngeheugen van de republiek belichaamt… zonder jou zou ons land er anders uitzien.”

Vanaf de begindagen van de Europese schuldencrisis heeft Schäuble aangedrongen op strengere regels om de overheidstekorten onder controle te houden.

Berlijn hield aanvankelijk stand tegen het redden van Griekenland en andere met schulden beladen landen, en critici beweerden dat de onwil van Duitsland om in actie te komen het prijskaartje deed stijgen.

Toen in 2015 een linkse Griekse regering onder leiding van premier Alexis Tsipras werd gekozen op basis van beloften om de pijnlijke bezuinigingen en belastingverhogingen die de schuldeisers eisten af ​​te schaffen, nam Schäuble een harde houding aan.

Later dat jaar suggereerde hij dat Griekenland een “time-out” van vijf jaar zou kunnen nemen van de euro, maar hij sloot zich aan bij Merkels aandringen dat een zogenaamde “Grexit” van tafel was.

Schäuble werd op 18 september 1942 in Freiburg geboren. Hij werkte als belastingambtenaar in zijn geboortestaat Baden-Württemberg, in het zuidwesten, voordat hij in 1972 verkozen werd tot lid van het West-Duitse parlement.

Hij trad voor het eerst toe tot het West-Duitse kabinet in 1984, waar hij vijf jaar lang stafchef van bondskanselier Helmut Kohl was voordat hij minister van Binnenlandse Zaken werd.

In die functie was Schäuble een belangrijke West-Duitse onderhandelaar toen het land na de val van de Berlijnse Muur in 1989 op weg was naar hereniging met het communistische oosten.

Hij hielp bij de voorbereiding van het verdrag dat op 3 oktober 1990 het juridische kader voor de eenwording creëerde.

ADVERTENTIE

Van 1991 tot 1998 was Schäuble parlementair leider van Kohls conservatieve Christen-Democratische Unie. Hij werd uiteindelijk CDU-leider nadat Kohl’s zestienjarige periode als kanselier eindigde in een verkiezingsnederlaag in 1998.

In februari 2000 werd hij echter vervangen door Merkel, nadat hij betrokken raakte bij een partijfinancieringsschandaal rond Kohl.

Schäuble werd later aangeprezen als kandidaat voor het grotendeels ceremoniële presidentschap van Duitsland, maar werd gepasseerd toen Merkel de voormalige chef van het Internationale Monetaire Fonds, Horst Koehler, koos.

Hij keerde terug naar het kabinet toen Merkel in 2005 kanselier werd voor zijn tweede periode als minister van Binnenlandse Zaken. Hij was een onverwachte, maar alom gerespecteerde keuze als minister van Financiën vier jaar later.