Het is al een film die geschiedenis maakt – en Flee, van de Deense Jonas Poher Rasmussen, is misschien wel de beste hoop van de Europese film op een Oscar in 2022.
Het ontsnappingsverhaal van een Afghaanse vluchteling, verteld door middel van grafische animaties. Flee is de eerste film ooit die is genomineerd voor een Oscar in de categorieën Beste Documentaire, Beste Animatiefilm en Beste Internationale Speelfilm.
Het is niet nieuw om animatie te gebruiken bij het vertellen van herinneringen aan een conflict, aangezien het krachtiger en praktischer kan zijn dan live-actie – de film Waltz with Bashir van Ari Folman uit 2008 gebruikte grafische animatie om het verhaal van de invasie van Libanon in 1982 te illustreren. ook Oscar-genomineerd. Angelina Jolie produceerde een andere Academy Award-genomineerde film, The Breadwinner, het geanimeerde verhaal van een Afghaans meisje probeert haar gezin te voeden door zich als jongen te vermommen.
Maar Flee voelt zich extreem intiem terwijl ze inspeelt op de actualiteit. Het is het waargebeurde verhaal van een Afghaanse vluchteling die bekend staat als Amin Nawabi, die als tiener echt opdook in de kleine Deense gemeenschap van Rasmussen nadat hij van Kabul naar Moskou en vervolgens naar Denemarken was gevlucht, en zijn verhaal decennialang niet vertelde – tot nu toe .
Wanneer het publiek de volledige omvang leert van waar Amin aan moest ontsnappen, en de onderdrukking van zijn seksualiteit toen hij opgroeide in Kabul, wordt de manier waarop de regisseur het verhaal van zijn vriend vertelt en zijn anonimiteit beschermt, begrepen.
Maar Rasmussen heeft gezegd dat tijdens het proces van het maken van de film, de aanhoudende vluchtelingencrisis in Europa sinds 2015 hem ertoe aanzette iets te maken met een grotere aantrekkingskracht dan alleen het verhaal van Amin.
“Ik denk dat het vluchtelingenverhaal vaak wordt vereenvoudigd”, zegt hij, “en ik hoop dat ik er veel meer nuance aan kan geven en kan laten zien dat vluchtelingen complexe psychologieën hebben zoals jij en ik.”
De Scandinavische landen zijn bij de Oscars van dit jaar als beste uit de bus gekomen voor Europa. Noorwegen’s slechtste persoon ter wereld van Joachim Trier heeft ook de shortlist voor beste internationale speelfilm gemaakt, en het is ook die zeldzame vorm die nu in de smaak valt bij de Academie, een komisch drama. (Finland kwam ook net niet op de shortlist met Compartment nr. 6 van Juho Kuosmanen, en het is ook een komedie-drama, over twee onwaarschijnlijke soulmates die elkaar ontmoeten in een trein.)
Zowel Compartiment nr. 6 als The Worst Person in the World wonnen vorig jaar prijzen het filmfestival van Cannes. In het laatste geval ging de prijs voor Beste Actrice naar de Noorse ster Renate Reinsve. De film is ook genomineerd voor Best Original Screenplay en het is gemakkelijk in te zien waarom het aantrekkelijk is (en het ook rijp moet maken voor een Engelstalige aanpassing), aangezien het een verhaal is over Julie, een millennial die keuzes maakt in haar carrière en haar liefdesleven. leren over wie ze is in het proces.
“Noorwegen heeft nog nooit een Oscar gewonnen voor een speelfilm, dus natuurlijk steunt iedereen thuis voor ons”, Trier vertelde het vakblad Variety.
Trier stelt dat hij geen uitspraak wilde doen over wat het betekent om een vrouw te zijn in de 21e eeuw, maar dat hij wilde onderzoeken ‘hoe relaties onze existentiële verwachtingen van het leven weerspiegelen. In onze cultuur zijn we opgevoed met de verwachting dat liefde de plek is waar we onszelf vervullen, en hetzelfde geldt voor carrières.”
De Italiaanse Paolo Sorrentino, wiens film The Great Beauty in 2014 een Oscar won, heeft dit jaar opnieuw een nominatie voor Beste Internationale film gekregen voor zijn meest autobiografische verhaal tot nu toe, The Hand of God, uitgebracht op Netflix.
Tegen de achtergrond van Diego Maradona’s tijd bij SSC Napoli in de jaren tachtig navigeert de jonge Fabietto door zijn jeugd terwijl hij ontdekt hoe graag hij films wil maken. Het is gebaseerd op de familie van Sorrentino, met de glorieuze achtergrond van de kustlijn van Napels als een lust voor het oog.
Maar de jeugd van de regisseur kende ook een enorme tragedie, wat pas duidelijk wordt bij het zien van de film.
“Ik zou het geweldig vinden als het publiek een heel eenvoudig idee uit de film wegneemt, dat ondanks de pijn die een persoon kan ervaren, er aan het einde van de tunnel altijd de kans is om de toekomst op een andere manier te zien,” Dat vertelde Sorrentino onlangs aan de BBC.
Veel critici voorspelden dat The Hand of God daarna ook op de shortlist voor Beste Film zou komen De parasiet van Bong Joon-Ho overwinning in 2020 leek het veld te openen voor films die niet in de Engelse taal waren.
Maar in plaats daarvan is het de Japanse Oscar-inzending, Ryusuke Hamaguchi’s drie uur durende epische Drive My Car, die ook de nominaties voor Beste Film heeft gehaald en zijn plaats heeft ingenomen in de sectie Beste Internationale Speelfilm.
De film volgt een regisseur die in Hiroshima een meertalige productie van Anton Tsjechovs ‘Oom Vanya’ leidt, terwijl hij de dood van zijn vrouw verwerkt. Bhutan heeft ook zijn allereerste Oscar-nominatie ooit met de film Lunana: A Yak in the Classroom, waarmee hij de laatste plaats in de categorie Best International Feature Film veiligstelde.
Terwijl Europa van oudsher het internationale filmmaken bij de Oscars heeft gedomineerd – Italië heeft naar schatting 14 Oscars gewonnen voor zijn films, Frankrijk 12 – zou het slimme geld om de beste internationale speelfilm te winnen op Drive My Car zijn, wegsnellend met de hoofdprijs.
